Page 445 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 445
ญาติโยมเขาพูดคุยตกลงกับแขกเฝ้าประตูนานก็ยังไม่จบ ฟังไม่ค่อย
�
็
ถนัดว่าเถียงกันว่าอย่างไรบ้าง แต่สรุปแล้วกทานองว่าจะไม่ยอมให้
ั
พวกเราออกไป เขาเจรจากันเป็นการใหญ่ ต้งนานก็ยังไม่ตกลง หรือ
ี
ื
ว่าพูดกันไม่ค่อยรู้เร่องก็ไม่ทราบ ทีน้ต่อมาจึงมีพระองค์หน่งจากวัด
ึ
ี
พุทธของประเทศศรีลังกา ท่ท่านมีวัดอยู่ไม่ห่างออกไปจากพระเชตวัน
ท่านมาช่วยพูดเจรจากับแขกยาม นายแขกจึงยอมเปิดประตูให้ พวก
เรากล่าวขอบคุณพระคุณเจ้าจากวัดพุทธของศรีลังกามากมาย ถ้า
ั
ไม่ได้ท่านมาช่วยเจรจาในคืนน้น สงสัยว่าพวกเราคงจะแย่ อย่างน้อย
�
ั
ต้องถูกขังในพระเชตวันกันท้งคืนจนสว่างเขาเปิดทาการใหม่โน่นจึง
จะได้ออก และก็ไม่แน่อีกด้วยว่าจะได้ออกไปง่าย ๆ เพราะหากเขาม
ี
ั
การสอบสวนเอาความผิดว่าพวกเราท�าไมเข้าไปอยู่ในน้น เข้าไปอยู่ได้
อย่างไร เขาอาจจะดูว่าเราเป็นพวกมิจฉาชีพ เข้าไปอยู่ในพระเชตวัน
ิ
กันท้งคืน คงมีการฉกฉวยส่งของ ต้องมีการตรวจค้นเอาเร่องเอาราว
ื
ั
ี
ี
ั
กับคณะเราด้วย และอาจจะต้องลามไปถึงนายแขกท่เฝ้าสถานท่น้น
ื
ื
อีกด้วย เร่องคงจะยุ่งยากพิลึกทีเดียว เม่อออกมาได้จากพระเชตวัน
คราวน้ จึงต่างดีใจโล่งใจและรีบพากันกลับมาถึงท่พัก พร้อมกับม
ี
ี
ี
ั
�
ั
ความคิดว่าวันต่อไปจะไม่ไปน่งภาวนาอยู่ในน้นจนมืดค่ากันอีก
ึ
วันรุ่งข้นหลังภัตตาหารเช้าแล้ว พวกเราก็เตรียมตัวพร้อมจะไป
ี
กราบไหว้และปฏิบัติธรรมกันท่พระเชตวัน พวกเราคิดกันแล้วว่า
จากประสบการณ์เม่อคืนน้ การที่จะไปน่งภาวนาช่วงเวลากลางคืน
ี
ั
ื
ี
ดูเหมือนจะไม่สะดวกเสียแล้ว เพราะว่าแขกท่เฝ้าประตูเขาจุกจิก
ั
ื
เคร่งครัด และพูดจากันก็ไม่ค่อยรู้เร่องเสียอีกด้วย เลยต้งใจว่าจะ
�
ี
ไปภาวนากันเฉพาะช่วงกลางวันให้เต็มท่ ถึงตอนเย็นกาหนดเขาปิด
สถานท่ก็กลับมาท่พัก เช้าวันน้เม่อพร้อมกันแล้วก็ไปท่พระเชตวัน
ี
ี
ี
ื
ี
ื
กันเลย พอเข้าซุ้มประตูไปในเขตพระเชตวัน สภาพพ้นท่บริเวณ
ี
l
ความเปนมาของเรา 431
็
