Page 465 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 465
ี
ี
ท่ยากแค้นของผู้คน ความท่ผู้คนท่วไปต่างมีแนวทางความคิดตาม
ั
ั
ี
ลัทธิด้งเดิมประจ�าจิตใจของตนเองท่แน่นหนา และธรรมะท่ทรง
ี
ึ
ตรัสรู้ก็ละเอียดลึกซ้งจนดูเหมือนจะเกินวิสัยท่ผู้คนเหล่าน้นจะพอรู้
ั
ี
ี
ตามได้ ท่ทรงนึกจะเผยแผ่พระธรรมอันละเอียดลึกซ้งส่งสอนต่อผู้คน
ั
ึ
มวลมนุษย์น่าจะเป็นเร่องไร้ผลเสียแล้ว แต่เพราะพระเมตตาบารม
ื
ี
ท่กว้างใหญ่ไพศาลดุจห้วงมหรรณพ จึงได้หวนพิจารณาซ�้าอีกว่า จะ
ี
มีสรรพสัตว์ท่บุญบารมีสูงท่พอจะเข้าใจได้อยู่บ้าง แม้ไม่มาก หาก
ี
ี
ี
ั
ทรงระงับการเผยแผ่เสียแล้ว เขาเหล่าน้นจักเสียโอกาสท่ตนได้พาก
�
เพียรบาเพ็ญคุณธรรมมานานแสนนานหลายภพหลายชาติ ใกล้ท่จะ
ี
ุ
ั
็
ิ
ได้พบแสงสว่างทางพ้นทกข์ได้อย่รอมร่อ ความหวงกจะพนาศพลาด
ู
โอกาสน้นไปเสียอีกคราวหน่งอย่างน่าเสียดายเป็นแน่แท้ ด้วยพระ
ึ
ั
มหากรุณาธิคุณท่ย่งใหญ่ไพศาลน้ จึงทรงดาริว่าถึงจะได้ผลน้อยนิด
�
ี
ี
ิ
ิ
็
ั
ุ
แต่กนบเป็นผลได้ทดประเสรฐ สมควรทพระองค์จะทรงม่งสอน ม่ง
ุ
ี
่
ี
่
ี
ี
ื
เผยแผ่พระธรรมเพ่อความพ้นทุกข์ท่ได้ตรัสรู้แก่สรรพสัตว์ต่อไป
จึงได้ทรงสละความสุขสบายส่วนพระองค์ ตรากตราพระวรกาย ออก
�
ี
จาริกเผยแผ่พระศาสนาไปในท่ต่าง ๆ ในท่ามกลางมวลชนดังว่าน้ รวม
ี
ั
ระยะเวลานับจากบรรลุพระโพธิญาณ กระท่งเสด็จดับขันธปรินิพพาน
ื
ถึง ๔๕ ปี เม่อเราได้ไปพบเห็นสภาพในอินเดียแล้วก็ให้เกิดความ
เห็นในใจว่า การเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสมัยของพระพุทธองค์คงจะ
เป็นไปอย่างลาบากสุดแสน
�
ื
เราได้เคยอ่านเจอจากในตาราว่าพระพุทธองค์เม่อทรงตรัสรู้แล้ว
�
ได้ทรงออกเผยแผ่พระธรรมท่ทรงตรัสรู้น้นไปสู่ผู้คนในคามนิคมต่าง ๆ
ั
ี
ั
ท่วอินเดียในวาระแรกด้วยความยากล�าบาก โดยได้ทรงแบ่งเวลาใน
�
ึ
ื
วันหน่งออกเป็น ๕ ช่วงเวลา และทรงบาเพ็ญพระองค์เพ่อประโยชน์
แด่ปวงชนโดยตลอดพระชนม์ชีพท่เหลือ ท่านกล่าวไว้ว่า
ี
l
ความเปนมาของเรา 451
็
