Page 464 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 464

เม่อเราได้เล่าเร่องราวของอินเดีย มาถึงระยะสุดท้าย ก็ได้
                                  ื
                    ื
                                                                               ่
                                                                               ี
                                                              ิ
                                      ี
            พิจารณาเห็นถึงความจริงท่น่าประทับไว้ในใจอย่างย่ง น่นก็คือความท
                                                                  ั
            พระพุทธศาสนาสามารถเจริญรุ่งเรือง แพร่หลายไปท่วชมพูทวีปอัน
                                                                 ั
            กว้างใหญ่ และสืบต่อยืนยาวมาจนถึงในประเทศไทยในสมัยของพวก
            เรานี้ นับว่าเป็นความพิเศษอย่างมาก เนื่องเพราะเหตุผลหลายประการ

                                        ู
                                                   ี
                               ่
            ความเป็นอย่โดยทวไปของผ้คนในอนเดยค่อนข้างจะแร้นแค้น การ
                               ั
                                               ิ
                         ู
                        ี
            หาอาหารเล้ยงชีพในแต่ละวันออกจะล�าบากอยู่มาก ลักษณะรูปร่าง
            ของผู้คน การแต่งกาย ความเป็นอยู่ ส่วนมากก็ยากจน โดยเฉพาะ
                                                    ี
                      ี
            ในชนบทท่ห่างไกลบ้านเมืองออกไป การท่แก่นแท้ของพระพุทธศาสนา
                                                    ี
            จะเข้าสู่จิตใจของผู้คนได้ในสภาวะเช่นน้ ต้องเป็นการยากเย็นแสน
            เข็ญท่สุด เพราะเม่อสภาพการกินการอยู่ไม่อาจได้รับความสบาย เป็น
                  ี
                               ื
            ท่คลายใจ ไฉนจะมน้าใจมาฝักใฝ่ และเข้าถึงสัจธรรมลึกซ้งอันเป็น
                                ี
              ี
                                                                      ึ
                                 �
            แก่นแท้แห่งพระพุทธศาสนา ท่สามารถแก้ไขปัญหาทุกข์ของสรรพ
                                            ี
            สัตว์เหล่านั้นได้เล่า
                     ึ
                  อน่ง เราได้ฟังมาก่อนด้วยท้งท่ปรากฏแก่ตาเราเองอีกด้วยว่าใน
                                                ี
                                             ั
                                  ื
              ิ
                  ี
                                                                  ึ
            อนเดย มลัทธความเช่อทางศาสนาไปต่าง ๆ มากมาย ซงดแล้ว ล้วน
                                                                  ่
                                                                     ู
                      ี
                          ิ
                                             ื
            แต่เป็นเร่องของความงมงาย เช่อถือ นับถือ แตกต่างกัน ผู้คนก
                      ื
                                                                               ็
            ดูเหมือนจะมัวเมาลุ่มหลงไปตามลัทธิท่ตนนับถือเหล่าน้นกันอย่าง
                                                                    ั
                                                    ี
                                                ่
                                      ่
                                                ื
                                    ู
                                      ั
                                             ึ
            แนบแน่นมันคง เห็นอย่ทวไป ซงเมอมองจากแนวทางของชาวพุทธ
                       ่
                                             ่
                            ่
                                       ี
                                                                            ี
            แล้วนับว่ายังอยในระดับท่ห่างไกลต่อการเข้าถึงสัจธรรมของชวิต
                            ู
                                                          ิ
            ตนเอาเสียจริง นึกแล้วร้สึกสงสารท่ต่างก็ได้เกดมามีอัตภาพร่างกาย
                                    ู
                                               ี
            เป็นคน มีสมองความคิดอ่านเจริญเหนือสัตว์อ่นในพิภพ แต่ยังต้อง
                                                          ื
            มาตกอยู่ในความคิดเห็นความฝังใจท่ไร้สาระ อันเป็นสภาวะท่ยาก
                                                                          ี
                                                 ี
                                                                            ั
                                                                       ื
                                                                               ู
                                          ิ
                                ั
                         ุ
                                                              ุ
                                                     ิ
            ต่อการบรรลธรรมอนประเสรฐเอาเสียจรง พระพทธองค์เม่อตรสร้
            แล้ว ได้ทรงเคยดาริเห็นเป็นความยากลาบากด้วยสาเหตุความเป็นอยู่
                             �
                                                  �
                    l
            450   พระพิชิต ชิตมาโร
   459   460   461   462   463   464   465   466   467   468   469