Page 460 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 460
แบนราบลงไปเลย คณะพวกเราเข้ากราบพระพุทธรูปปางปรินิพพาน
ั
็
�
ั
�
ึ
น้นแล้วก็มีความประทับใจท่วกัน บ้างกน้าตาซม บางคนน้าตาไหล
พราก บางคนถึงกับร้องไห้ออกมา น่นก็เพราะพวกเราเคยเห็นพระ
ั
พุทธรูปปางไสยาสน์ในเมืองไทย ก็เหมือนว่าพระพุทธเจ้าทรงเอนนอน
ิ
ิ
็
ั
ื
พกผ่อน เหนพระพักตร์เบกบานปกต แต่เม่อมาเห็นพระพุทธองค์
ทรงนอนไสยาสน์ มีพระเศียรแนบลงไป เสมือนว่า เป็นคราวที่สุดแล้ว
ึ
ั
จะไม่มีโอกาสได้ยกพระเศียรต้งพระองค์ข้นมาอีกต่อไปแล้ว ทุกคน
�
มีความอาลัยอยู่ในใจส่วนลึก สาหรับเราเองก็ให้รู้สึกสะทกสะท้อน
้
�
ทภายในเอามาก ๆ เกือบจะออกอาการนาตาร่วงไหลด้วยอยู่เหมือน
่
ี
ิ
�
กัน เพราะมันเกิดความรู้สึกว่ากาลังสูญเสียส่งท่ย่งใหญ่ในชีวิตตน
ี
ิ
ลงในบัดดล แต่ก็ได้รีบรู้สึกตัวและพยายามระงับจิตใจมิให้พลุ่งพล่าน
ื
ในท่สุดก็พอส�ารวมตนเอาไว้ได้แบบตีบตันในล�าคอเป็นอันมาก เม่อ
ี
กราบแล้ว อธิษฐานจิตกันแล้ว ตามความเห็นชอบและความรู้สึก
ั
ิ
่
ั
็
ิ
ิ
ในจตของตน พวกเรากแยกย้ายกนไปนงพงชดฝาของห้องในวหาร
ิ
�
(ซ่งมิได้กว้างใหญ่ดอกนะ) และเร่มกาหนดจิตภาวนาเข้าสู่ความสงบ
ึ
ิ
ึ
ื
ให้เป็นสมาธิ ให้เป็นฌาน เพ่อเกิดเป็นบุญกุศลข้นในจิตใจของตน
ุ
ั
และน้อมถวายเป็นพทธบูชา ต่อหน้าพระพกตร์ขององค์พระสัมมา
่
ี
สัมพุทธเจ้า ทกาลังเสด็จดับขันธปรินิพพานอยู่ ณ บัดน้ ในวันท
ี
�
่
ี
ั
ั
ี
ี
คณะพวกเราไป (เมื่อปี ๒๕๓๐) น้น ท่สถานท่ปรินิพพานน้น ไม่ม
ี
ู
่
ี
ใครอนไปกนเลย มแต่คณะเราเท่านน ทวหารมแขกเจ้าหน้าทอย่
่
ี
ิ
ั
้
ี
ื
ี
่
ั
l
446 พระพิชิต ชิตมาโร
