Page 76 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 76
ั
ไม่ให้สีถลอก หรือไม่ให้ชัื่อป้ายวัดมันลบเลือนเร็วน่นเอง มันก็มีทาง
เดินผ่านเข้าไปตรงประตูน้นแหละ เรียกว่าประตูโขง (ซึุ่้มประตูใหญ่)
ั
เรามองเข้าไปมันชั่างรกเหลือเกิน มันเป็นทางลูกรังเล็ก ๆ เหมือน
้
้
ั
่
ี
ิ
้
ื
็
่
ั
็
ี
�
มแตคนเดน หรอถาจะมรถวงกเปนรถสามล้อปนนนคงจะพี่อได
ิ
่
ิ
้
ื
ุ
่
เราสังเกตว่าต้นพี่มไม้น้อย ๆ ตามข้างทาง ส่งกงก้านเลอยออกมา
ปกคลุมถนนเสียเกือบจะคร่งแล้ว เหมือนกับว่าไม่เคยมีการสัญจร
่
เข้าออกเป็นเวลานานอย่างน้นแหละ คนขับรถสองแถวเขาบอกว่า อยู่
ั
ี
ในนีแหละ วัดหินหมากเป้ง เดินเข้าไปในน เขาให้เราลงตรงนน ไม่
้
้
้
ั
พี่าเข้าไปส่งถงในวัด เราไม่ได้ว่ากระไร จ่ายเงินเขา แล้วเขาก็กลับ
่
ี
ไปเลย จากนนเราก็เดินเข้าไปตามเส้นทางเล็กทปรากฏอย สงทเรา
่
ู
่
ิ
ี
่
่
้
ั
่
่
่
นำมาด้วยไม่มีอะไรมาก มีแตตัวกับกระเป๋าเดินทางใบหน่ง ซึ่่ง
ไม่ได้ใส่อะไรมาก ไม่ได้เตรียมตัวว่าเราจะมาพี่ักหรอก ตงใจจะมาด
ั
ู
้
เฉย ๆ คิดว่าเข้าไปแล้วก็คงจะออกมาได้ กลับออกมาถ่งศรีเชัียงใหม่
ั
�
ั
้
ั
ิ
ิ
แล้วค่อยเดนทางกลบกรงเทพี่ฯ กลบไปทางาน เราเดนเข้าไปตอนนน
ุ
ิ
ั
ื
รู้สกว่าเดินไปต้งไกล ผ่านต้นไม้พีุ่่มไม้เล้อยท่ส่งก่งก้านออกมาแทบจะ
ี
่
ั
้
ปิดทางก็มี ต้นไม้เหล่านนเรามาร้ทีหลังว่ามันชัอต้น “ตังหมอง” เรา
ู
่
ื
ั
่
ี
็
ู
้
์
ั
ื
็
ั
่
้
่
ิ
เดนมาไกลมนเหนอยเหงอกออก ทงวงเวงมาก ผคนกไมม สตว
ั
ื
่
อะไรก็ไม่มี อย่าว่าแต่ผู้คนเลย เราคนเมืองมาเจออย่างน้เราก็นก
ี
หวาดกลัวอยู่ มันรู้ส่กวังเวงมาก เดินเข้าไปประมาณสองร้อยเมตร
ก็ยังไม่เจออะไร ไปอีกสักหน่อยจ่งไปเจอลานหิน หมายความว่า หญ้า
ั
และดินมันน้อยแล้วแถวนั้นน่ะ หินบริเวณน้นเป็นหินทรายเป็นลาน
กว้าง แล้วกยังเห็นมีทางเดินคน เป็นรอยทางคนเดินแผ่ว ๆ เบา ๆ เห็น
็
ี
่
บาง ๆ เห็นเป็นร่องรอยอย เราเดินไปตามนน พี่อไปถงตรงทหน่ง
่
ู
้
ั
่
่
ั
ี
มต้นไม้ใหญ่ เรากเหนอยเหงอออกโชักแล้ว คดว่า เออ! หยดพี่กเสย
ื
่
็
ิ
่
ื
ุ
ี
ั
ี
หน่อย น่งพี่ักใต้ต้นไม้น่แหละ เราจ�าได้ว่าเป็นต้นมะม่วงป่า ต้นใหญ่
ื
ี
ทีเดียว (มะม่วงป่าต้นน้ เราไปวัดหินหมากเป้งเม่อเร็ว ๆ น้ ก็ยังอยู่
ี
l
62 พระพิชิต ชิตมาโร
