Page 81 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 81
ิ
“ลำงตำยจำก์ฆรำวำสวสัย”
ิ
ี
ู
ั
คราวนเราลาพี่กร้อนไปอย่วดหนหมากเป้ง พี่อใกล้ครบสบวน
ิ
้
ั
ั
เราเดินทางกลับกรุงเทพี่ฯ เราแวะไปกาฬสินธุ์ก่อน ไปบ้านพี่่อบ้านแม่
่
การไปของเราคราวน้ ออกจากวัดหินหมากเป้งไปถงกาฬสินธุ์ เราไป
ี
รถประจาทางเทยวเชั้า ๆ ถงกาฬสนธ์ตห้ากว่า ๆ ยงไม่สว่างนัก เมอ
่
่
ื
ั
ี
ิ
่
ุ
ี
�
่
เราไปถงบ้าน เราร้องเรียกโยมพี่่อ “พี่่อ ๆ ๆ..” พี่่อยังไม่ตื่น เมื่อโยมพี่่อ
ตื่นมาแล้วก็ร้องถามว่า “ใคร ใครมาเรียก..” เราว่า “ผมเอง ผม..ปื้อ..
ั
ื
(ชั่อเล่นของเรา) พี่่อว่า “อ้าว!!.. เขาว่าเจ้าตายแล้ว!..” พี่่อว่าอย่างน้น
“เขาว่าเจ้าตายแล้ว เจ้ายังไม่ตายเหรอ..” เราว่า “ยัง ๆ ยังไม่ตาย
ื
ิ
่
่
ั
ี
้
่
็
ี
่
้
ผมเพี่งมาจากวดหนหมากเปง” เรองมนเปนอยางน ในระหวางทเรา
ั
ิ
่
อยู่ท่วัดหินหมากเป้ง เน่องจากเราลาพี่ักร้อนน้นน่ะ มันมีเคร่องบินตก
ื
ั
ื
ี
ี
ื
มีอุบัติเหตุเคร่องบินจะมาโคราชัน่แหละมาชันภูเขาอยู่แถว ๆ ปากชั่อง
ื
่
่
้
ั
ื
ู
้
ผโดยสารตายหมดทงลำเลย และแถมมีคนชัอคล้ายกันกับเรา ชัอ
ี
ี
วชัิต ข่าวเขาออกประกาศ ทน้มผหวังดีเป็นเพี่อนร้จักกับโยมพี่่อ
่
ื
ิ
ู
้
ี
ู
เขาทราบข่าวจากในวิทยุ จงมาบอกพี่่อว่าเราน่ะตายเสียแล้ว ข่าว
่
มันออกทางวิทยุ พี่่อก็น่กว่า โอ!! จะจริงเสียแล้วร่ไง.. และโยมพี่่อ
่
ี
กยังอุตส่าห์โทรศัพี่ท์ไปสอบถามท่บ้านโยมพี่ี่ชัินชััย ทเราพี่ักอย่ท
ู
ี
็
ี
่
้
ี
ู
่
ี
่
่
กรุงเทพี่ฯ ถามคนทเขาอย่นันก็คือแมบ้าน เขาบอกว่าเรานได้ออก
เดินทางไปจากกรุงเทพี่ฯ จริง และไปต่างจังหวัด ทางอีสาน ไม่ได้บอก
่
ื
่
ว่าไปไหนเสียด้วย มันเข้าเรองตรงกันกับข่าวพี่อดี โยมพี่่อจงนกว่า
่
ใชั่แล้ว ลูกตายแน่ ก็นกเสียใจมาสองสามวันแล้ว พี่อดีเราไปโผล่
่
โยมก็น่กว่ามันจะเป็นไปได้ร่ ในเม่อเราตายไปแล้ว เราเลยบอกเล่า
ื
เร่องราวให้ฟังว่าเราลาพี่ักร้อนสิบวัน โอ…ต่างก็ดีใจเป็นการใหญ่ นี่ก็
ื
น่าจะเป็นลางบอกเหตุ ว่าเราจะไดำ้ออกมาบรรพชาอุปสมบทในเพศ
บรรพชิตแล้ว ก็เหมือนเราตายจากเพศฆราวาส เลยตายไปเลย ตาย
l
ความเปนมาของเรา 67
็
