Page 20 - Blauwe stem proef

Hoofdstuk 11
Thuis trof ze Luuk in de woonkamer, waar hij zijn sportschoe-
nen uittrok en zijn smartwatch bekeek alsof het een trofee
was. Het scherm toonde grafieken en cijfers: snelheid, hartslag,
calorieën.
“Nieuwe recordtijd,” zei hij zonder op te kijken. “Ik ga volgend
jaar echt meedoen aan een Hyrox-competitie.”
Hij plofte op de bank en begon te vertellen zonder dat ze
iets hoefde te vragen. “Ik train nu vijf keer per week, soms zes.
Hardlopen, roeien, gewichtheffen, alles door elkaar. Het is kei-
hard, maar je voelt je levend. Als ik door die laatste meters ga
en mijn longen branden, dan weet ik pas echt dat ik leef. Snap
je?” Elin schudde haar hoofd, half glimlachend. “Dat klinkt meer
alsof je jezelf kapotmaakt.”
“Onzin,” zei Luuk fel. “Dat is juist het punt. Je moet je grenzen
opzoeken. Als je dat niet doet, blijf je altijd middelmatig. Ik volg
atleten online, gasten die de hele wereld over reizen voor wed-
strijden. Ze laten zien wat discipline is: vroeg opstaan, trainen,
eten volgens schema. Geen ruimte voor gezeur of dromerij. Zo
bouw je een leven op waar mensen respect voor hebben.”
Hij tikte weer op zijn smartwatch, alsof de cijfers zijn verhaal
moesten onderstrepen. “Zie je dit? Mijn rusthartslag is gedaald.
Mijn sprinttijd verbeterd. Alles is meetbaar. En als het meetbaar
is, kan je het verbeteren. Daar draait het om: sterker, sneller,
beter. Elke dag weer.”
Elin liet hem uitpraten, maar voelde de afstand groeien. “En
school dan?” vroeg ze zacht.
Luuk haalde zijn schouders op. “School is bijzaak. Serieus, denk
jij dat iemand later nog vraagt naar je cijfer voor geschiedenis?
Het gaat erom dat je jezelf neerzet, dat je laat zien dat je iets