Page 21 - Blauwe stem proef

kan. Diploma’s… pfff. Je moet laten zien dat je wint. Dat je de
rest achter je laat.”
“Niet alles gaat om winnen,” zei Elin. Haar stem trilde even,
maar werd toen steviger. “Sommige dingen zijn belangrijk zon-
der dat je er een medaille voor krijgt.”
Luuk keek haar aan en lachte kort, maar het klonk scherp. “Dat
zeg je alleen omdat jij geen wedstrijd aandurft. Jij verstopt je in
boeken, ik ga er vol in. Jij droomt, ik dóe. Dat is het verschil.”
Zijn woorden bleven hangen in de kamer, zwaar en scherp,
alsof er een muur tussen hen in was gezet.
Hoofdstuk 12
Die nacht kon Elin niet slapen. Luuks woorden echoden nog in
haar hoofd, scherp en hard, alsof ze zichzelf moest verdedigen
maar geen wapen had. Ze draaide zich om, maar haar gedach-
ten bleven rondmalen.
Haar blik viel op de acht van speksteen die in de vensterbank
stond. Het maanlicht scheen erop en liet het oppervlak zacht
glanzen, alsof de steen zelf ademde. Terwijl ze ernaar keek,
hoorde ze de stem, helder en uitnodigend: “Kom, stap opnieuw
in de acht.”
Elin sloot haar ogen en stapte in gedachten van de onderste
lus over naar de bovenste. Eerst aarzelend, maar toen ze één
stap zette, voelde ze hoe de ruimte om haar heen verschoof.
Het was alsof de kamer wegviel en ze in de beweging van de
acht werd opgenomen.
Voor haar ogen verscheen langzaam een glans, zilverachtig,
alsof het licht zich losmaakte van de duisternis. Het werd geen
felle vlam, maar een zachte gloed die zich uitstrekte, vormloos
en toch aanwezig. En in die gloed nam een gestalte langzaam