Page 44 - Blauwe stem proef

was, voorbij de drukte, maakte haar tegelijk rustiger en onrus-
tiger. “Ik weet niet of ik dat kan,” zei ze, “luisteren zonder dat
alles in mijn hoofd ertussendoor praat.”
Silver glimlachte bijna onmerkbaar. “Daarom ben ik hier. Niet
om je het antwoord te geven, maar om je anders te leren zien.
Elke keer dat je stilstaat, iedere keer dat je voelt in plaats van
alleen denkt, zet je een stap naar die witte ruimte.”
Elin dacht een moment na en liet haar blik door de ruimte glij-
den, waar de lijnen nog steeds zacht bewogen. “Voor mij voelt
het… als een stem,” zei ze aarzelend. “Een blauwe stem. Niet
hard, niet dwingend, maar aanwezig.”
Ze zocht naar woorden om het uit te leggen. De trilling die
haar had geroepen, was voor haar altijd een klank geweest,
alsof iemand sprak zonder geluid. En de kleur die erbij hoorde,
die telkens terugkeerde, was blauw: helder en zacht tegelijk,
alsof het lucht en water in zich droeg.
Een zachte rust daalde in haar neer. Het was alsof de lijnen
rondom haar tot stilte kwamen, en even bleef alleen die naam
hangen: De Blauwe Stem.
Hoofdstuk 23
Het was woensdagmiddag toen Elins telefoon trilde. Noor haar
naam verscheen op het scherm. “Ga je mee naar de bieb?”
vroeg Noor zodra Elin had opgenomen. “Ik moet nog boeken
zoeken voor mijn werkstuk, en jij weet altijd sneller waar alles
staat.”
“Prima,” zei Elin. “Waarover gaat je werkstuk?”
“Sterrenkunde. Ik wil iets schrijven over hoe mensen vroeger
naar de hemel keken en wat ze daarin zagen. Misschien vind ik
er ook iets filosofisch bij.”