Page 56 - Blauwe stem proef

reizen die hij had gemaakt door Europa, liftend als backpacker.
Elin luisterde met grote ogen. Het klonk avontuurlijk en vrij,
maar ook een beetje eng. Noor gaf haar een porretje. “Dat
wordt jij straks, met je zeilschip.”
Elin glimlachte, maar zei niets. Ze voelde hoe de woorden in
haar achterbleven, als vonken van het vuur die langzaam doof-
den maar een gloed nalieten.
Later die nacht, terug in de tent, luisterde ze naar de geluiden
om haar heen: gelach, muziek in de verte, het ritselen van
slaapzakken. Ze trok haar rugzak dichterbij en gleed weg in de
slaap, omringd door de vrijheid van het festival en de verwach-
ting van wat nog zou komen.
De volgende ochtend werden Elin en Noor wakker van het
zonlicht dat de tent binnenviel. Het gras was nog vochtig, hun
haar klam van het nachtzweet. Noor rekte zich uit en zuchtte.
“Ik heb koffie nodig.” Buiten de tent hing een groepje jongens
gebogen over een gasbrandertje dat niet goed wilde werken.
“Het ventiel zit vast,” mopperde er één, terwijl hij vergeefs aan
het knopje draaide.
Elin keek toe en dacht opeens aan de multitool in het zijvak
van de rugzak. Ze aarzelde even, haalde hem toen tevoorschijn
en stapte dichterbij. “Misschien kun je dit gebruiken?” De
jongen keek verbaasd naar het compacte gereedschap. Hij nam
het aan, klapte een klein tangetje uit en had binnen een paar
seconden het ventiel weer los. Het brandertje floepte aan met
een zachte vlam. “Ha, gered!” riep hij. “Dank je wel. Handig ding
zeg.” Elin glimlachte en nam de multitool terug. Terwijl ze hem
voorzichtig opborg, dacht ze aan Luuk. Hij had het voor haar
gekocht, maar nu besefte ze hoe waardevol het was: iets kleins
dat precies op het juiste moment het verschil kon maken.