Page 57 - Blauwe stem proef

Noor keek haar aan en grinnikte. “Zie je wel? Jij bent veel prak-
tischer dan je zelf denkt.”
Elin haalde haar schouders op, maar voelde hoe een stille trots
in haar groeide. Het was alsof een stukje van haar rugzak, zo-
wel de echte als de symbolische, lichter was geworden.
Die avond stond het veld weer vol mensen, de lucht trilde van
de bas en de gloed van het kampvuur schemerde in de verte.
Noor trok Elin de dansende menigte in, en samen lieten ze
zich meeslepen door de muziek. Ze sprongen, lachten, draaiden
rond alsof de wereld alleen nog bestond uit ritme en licht.
Voor een paar uur vergat Elin alles: school, tentamens, zorgen.
Er was alleen de vrijheid van het moment, het vuur van de
muziek en de warmte van vrienden om haar heen.
Later, toen de menigte dunner werd en de sterren hoog boven
hen stonden, zat Elin even alleen bij de rand van het terrein.
Ze haalde de multitool uit haar rugzak, draaide hem in haar
hand en dacht aan Luuk. Hij weet niet eens dat hij me vandaag
van koffie heeft voorzien, dacht ze, maar misschien is dat juist
de kracht van zulke dingen. Je beseft hun waarde pas als je ze
nodig hebt.
Ze borg de multitool zorgvuldig terug en keek naar het don-
kere silhouet van de tenten, de mensen die nog zacht praatten,
het vuur dat langzaam uitdoofde. Het was net alsof er iets van
de Grote Wereld door de kleine heen schemerde.
Met een glimlach stond ze op en liep terug naar Noor.
Hoofdstuk 29
Thuisgekomen liet Elin haar rugzak met een plof in de gang val-
len. Ze ritste hem open. De geur van gras en kampvuur steeg
op. Ze haalde haar vuile kleidng eruit, een halflege fles water