Page 58 - Blauwe stem proef

en een zakje snoep dat ergens onderin was verfrommeld.
Haar hoofd suisde nog na van het festival: de muziek, het vuur,
de drukte. Ze voelde zich tegelijk moe en vol. In de keuken zat
Luuk, in sportkleren, een banaan half opgegeten in zijn hand. Hij
keek op en knikte naar de rugzak. “En, overleefd?”
“Net,” zei Elin droog. Ze schonk een glas water in.
Luuk trok zijn wenkbrauw op. “Je ziet eruit alsof je twee nach-
ten niet geslapen hebt.”
“Dank je,” kaatste Elin terug. “Altijd fijn, zo’n warm welkom,
maar het klopt wel.” Hij grijnsde. “Gewoon een observatie.
Heb je die multitool nog gebruikt?” Hij wees naar het zijvak
van de rugzak.
Elin haalde de multitool eruit en legde hem op tafel. “Ja. Zonder
dit hadden we niet eens koffie gehad.” Luuk trok zijn mond-
hoeken omhoog. “Dus toch handig. Zeg maar dat ik gelijk had.”
Elin zuchtte. “Je hoeft niet overal gelijk in te hebben.”
“Klopt,” zei hij droog, “maar meestal wel.”
Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. Het was typisch
Luuk: stellig, soms irritant, maar ergens ook raak. Luuk pakte de
multitool op, draaide er wat onderdelen uit en weer in. “Dit
ding is onverwoestbaar. Jij gaat hem kwijtraken, let maar op.”
Elin rolde met haar ogen. “Waarom zou ik hem kwijtraken?”
“Omdat jij altijd alles ergens laat slingeren. Je hebt niet de disci-
pline van een sporter. Ik train met schema’s, jij leeft op gevoel.”
Elin leunde tegen het aanrecht. “En toch kwam mijn gevoel
prima van pas. Misschien moet jij daar eens op vertrouwen.”
Luuk grijnsde wat. “Gevoel is mooi, maar zonder discipline kom
je nergens. Dat festival van jou bewijst dat ook: twee dagen lol,
en daarna kom je halfdood thuis.”
“Elke keer hetzelfde liedje bij jou,” zei Elin met een zucht. “Niet