Page 59 - Blauwe stem proef

alles is een wedstrijd.”
Hij haalde zijn schouders op. “Misschien niet. Maar een beetje
winnen voelt wel beter dan verliezen.”
Ze wilde iets terugzeggen, maar hield zich in. Er viel een korte
stilte, gevuld met het zachte tikken van de klok aan de muur.
Toen zei ze alleen: “Dank voor de multitool, Luuk.”
Hij keek op, verrast door haar toon. “Graag gedaan,” bromde
hij, en nam nog een hap van zijn banaan alsof het hem weinig
kon schelen. Ze liep met haar rugzak naar boven, naar de stilte
van haar kamer, nam een douche, pakte een schoon shirt uit
de kast en liet zich op bed vallen. De geluiden van het festival
dansten nog na in haar hoofd, maar langzaam zakte er een
soort rust over haar heen.
Hoofdstuk 30
In de boekhandel liep Elin langs de schappen vol agenda’s,
studieboeken en tijdschriften. Tussen de rekken bleef haar oog
hangen op een klein, blanco schetsboek. Geen regels, geen
lijntjes, alleen witte bladzijden. Het voelde handzaam, alsof het
wachtte om gevuld te worden. Ze pakte er meteen een etui
bij, met een paar stevige potloden en pennen.
Met een tas in haar hand liep ze even later naar buiten, de
straat in waar de terrassen volstroomden. Ze koos een leeg
tafeltje in een rustig hoekje en bestelde een kop koffie. Het
schetsboek legde ze voor zich neer.
Ze bladerde door de lege bladzijden en luisterde naar het
geroezemoes om zich heen: stemmen die door elkaar liepen,
het geluid van bestek tegen borden, een fiets die met piepende
remmen tot stilstand kwam.
En toen gebeurde het. Niet luid, niet opvallend, maar als een