Page 70 - Blauwe stem proef

herinneren aan dit moment. Ze bleef zwijgend naast Luuk
staan en keek naar de zee waar haar reis zou beginnen. Even
later reed Luuk haar naar de Stayokay vlakbij de haven, waar
de groep voor de zeiltocht zou verzamelen. Hij parkeerde de
auto en keek haar met een grijns aan. “Nou zus, niet overboord
vallen hè. Ik ben er niet om je eruit te vissen.” Elin rolde met
haar ogen, maar glimlachte. “Maak jij je nou maar druk om je
survivaltocht. Daar heb je meer kans om in de modder vast te
zitten.” Ze lachten allebei. Daarna werd het stiller. Ze omhels-
den elkaar kort en onhandig, zoals dat vaak ging tussen broer
en zus. “Fijne vakantie, Elin.”
“Jij ook, Luuk.” En met die woorden pakte ze haar rugzak,
zwaaide nog een keer en liep naar binnen.
Hoofdstuk 36
De ochtendzon hing laag boven de haven. Het water glinsterde
alsof er kleine vonkjes op dansten. Elin had haar rugzak stevig
op haar schouders en keek naar het schip dat haar de komen-
de weken zou dragen. De masten staken hoog uit boven de
kade, de lijnen rinkelden zacht in de wind. Andere jongeren
druppelden binnen met tassen en slaapzakken. Sommigen
waren druk in gesprek, anderen keken net zo nieuwsgierig om
zich heen als zij. Op de kade stond Hessel, de schipper. Zijn
grijze haar stak onder een verweerde pet vandaan en zijn stem
droeg ver over de groep. “Welkom allemaal,” zei hij. “We gaan
samen varen, eten, slapen en werken. Jullie leren het schip ken-
nen, en het schip leert jullie kennen. Maar het begint bij jullie
inzet. Dus laten we meteen beginnen.”
Elin stapte aan boord en zag tot haar opluchting een paar be-
kende gezichten. Thomas, de lange jongen die ze eerder bij het