Page 72 - Blauwe stem proef

naar binnen vallen. Elin schoof haar rugzak onder het onderste
bed en keek rond. Thomas had meteen een bovenbed geko-
zen, zijn lange benen bungelden al half over de rand terwijl hij
zijn tas uitpakte. “Hier heb ik altijd van gedroomd,” zei hij droog.
“Een vijfsterrenhotel op zee.”
Lotte grinnikte en gooide haar slaapzak op het andere onder-
ste bed. “We zullen je ’s nachts vast horen kraken.”
Samira, die wat stiller was, legde haar spullen netjes in een
hoek en streek met haar hand langs de houten wand, alsof ze
de ruimte wilde leren kennen. Elin liet zich op haar bed zakken.
Het was vreemd en tegelijk vertrouwd, alsof dit kleine hokje
voor een tijdje haar thuis zou zijn. Ze tikte even tegen het vakje
van haar rugzak, waar de schelp veilig in zat. Ook de multitool
had ze meegenomen en het hoedje voor de zonnige dagen.
“Nou,” zei Lotte met een twinkeling in haar ogen, “dit wordt
vast een avontuurlijke reis.”
Hoofdstuk 37
Die nacht werd Elin wakker van het deinende water. Het schip
kraakte zacht, alsof het mee danste met de golven. In de hut
was het donker; alleen het zachte ademhalen van Thomas,
Lotte en Samira vulde de ruimte. Elin draaide zich om, maar
de beweging van de zee hield haar wakker. Ze luisterde. Het
ritme van de golven tegen de romp leek te spreken, telkens
anders, telkens nieuw. Haar blik viel op de patrijspoort. In de
schemering van maanlicht en water zag ze hoe het schijnsel
zich bewoog en even de vorm van een lemniscaat tekende.
Het vertrouwde beeld verscheen als vanzelf, alsof het haar
uitnodigde. Elin sloot haar ogen en stapte in gedachten de lus
binnen. Daar ontmoette ze Silver. Niet vaag of ver weg, maar