Page 80 - Blauwe stem proef

wind het laatste restje spanning uit het zeil trok.
Hoofdstuk 41
De nacht was helder. Een smalle maan stond boven het water
en wierp een zilveren streep over de golven. Het schip deinde
rustig voort, de zeilen strak in de koele wind. Elin trok haar trui
dichter om zich heen toen Hessel haar bij het roer riep. Tot
haar verrassing stond Thomas er al, zijn handen losjes om de
houten greep. “Jullie twee deze wacht,” zei Hessel kort. “Houd
koers, en houd je ogen open.” Daarna verdween hij weer in de
kajuit. Er viel een stilte waarin alleen het gekraak van het hout
en het suizen van de wind te horen was. Thomas keek een
tijdje voor zich uit, tot hij ineens zei:
“Als ik thuis ben, sleutel ik meestal aan mijn motor. Een oud
ding, maar ik hou ervan om alles uit elkaar te halen en weer in
elkaar te zetten. Kleppen stellen, ketting spannen, carburateur
schoonmaken… beetje mannentaal misschien, maar daar kan ik
mijn hoofd in kwijt.” Elin keek hem even van opzij aan. Het was
de eerste keer dat hij iets over zichzelf vertelde zonder groot-
spraak. “Dus jij houdt van snelheid,” zei ze.
Hij lachte zacht. “Ja. Altijd al gehad. Ik wil later iets met techniek
doen, sleutelen aan motoren. Of reizen, gewoon met de motor
de weg op. Niet stilstaan, maar door, altijd door.” Ze zweeg
even, luisterde naar het ritme van de zee dat zo anders was
dan de haast in zijn woorden.
“En jij?” vroeg hij. “Wat wil jij later doen?” Elin haalde haar
schouders op. “Ik weet het nog niet. Soms lijkt het alsof er
meer is dan plannen en doelen. Alsof je eerst moet ontdekken
wat dat ‘meer’ is.” Thomas draaide zijn hoofd naar haar toe.
Zijn blik was nieuwsgierig, niet spottend zoals die middag. “Dat