Page 79 - Blauwe stem proef

door elkaar te dragen. Wie alleen voor zichzelf trekt, trekt te-
gen de stroom in. En wie de schuld bij de ander legt, verliest de
knoop die ons samenbindt.” Hij liet het touw zakken en duwde
het terug in Elins handen. “Herstel dit zeil. En herstel vooral
de manier waarop jullie samenwerken. Want zonder dat, heeft
niemand hier iets te zoeken.”
Elin slikte. Ze keek naar Thomas, die even zijn blik afwend-
de. Het conflict smeulde nog, maar Hessels woorden bleven
tussen hen hangen, zwaar als het hout van de mast. Elin legde
haar handen opnieuw om de lijn en trok met Lotte rustig aan,
terwijl Thomas aarzelend bijsprong. Het zeil spande zich lang-
zaam weer strak en het schip voer weer op koers.
Toen de rust een beetje terugkeerde, boog Thomas zich naar
haar toe. Zijn stem was laag genoeg om alleen door haar ge-
hoord te worden. “Misschien moet je dat soort dingen gewoon
aantekenen in je boekje,” sneerde hij. “Dan heb je er tenminste
nog wat aan.” Elin verstijfde, maar liet zich niet wegzetten. Ze
draaide haar hoofd en keek hem fel aan. “Beter een boekje dan
jouw stoere gedoe,” beet ze terug. “Misschien leer je er nog
eens iets van.” Thomas trok zijn wenkbrauwen op, zichtbaar
verrast door haar reactie. Hij wilde iets terugzeggen, maar hield
zijn mond. Het touw gleed verder door hun handen en het zeil
stond inmiddels weer strak. Alleen hun blikken bleven nog even
verstrengeld, scherper dan de lijnen boven hen.
Hessel kwam dichterbij, keek naar het zeil en daarna naar hen
beiden. “Zo,” zei hij rustig, “dat staat weer zoals het hoort.
Laat het ook zo blijven tussen jullie. Een schip kan geen strijd
gebruiken, alleen samenwerking.” Zijn woorden lieten geen
ruimte voor tegenspraak. Hij knikte kort en liep weg, het dek
weer over. Elin liet haar schouders zakken en voelde hoe de