Page 81 - Blauwe stem proef

klinkt wel een stuk ingewikkelder dan een motor uit elkaar ha-
len,” zei hij met een glimlach. Elin lachte kort terug. Het ijs was
gebroken, de scherpe randjes van hun woorden eerder die dag
leken iets zachter geworden.
Thomas draaide het roer iets bij en keek weer naar de hori-
zon. “Weet je,” zei hij langzaam, “het is hier op zee anders dan
ik dacht. Ik dacht: gewoon trekken aan touwen en klaar. Maar
het is… meer.” Elin knikte. “Ja, meer.” Ze liet het woord even in
de lucht hangen, zonder uit te leggen wat dat voor haar bete-
kende. Hun blikken kruisten elkaar kort, langer dan nodig. Er
zat iets onuitgesproken in, geen ruzie meer, maar ook nog geen
vertrouwen. Meer een aarzelende nieuwsgierigheid.
Toen Thomas zijn ogen weer op het kompas richtte, merkte
Elin dat ze haar adem even had ingehouden. Ze keek naar de
maan die een spoor over de golven trok, alsof die hen beiden
met een dunne draad verbond. Het schip voer stil verder, en
tussen hen in bleef een spanning die niet zwaar was, maar
prikkelend, alsof er nog iets moest volgen. Later, toen ze weer
in haar kooi lag, pakte Elin haar schetsboek. Ze tekende de
maan boven de zee, een dunne lijn die twee figuren met elkaar
verbond. Ernaast schreef ze maar één woord: meer.
Hoofdstuk 42
De volgende dag, toen de zon langzaam zakte en de geur van
eten uit de kombuis over het dek trok, verzamelde de groep
zich rond de grote tafel. Schalen met rijst, groenten en kruidige
stoof stonden klaar, Samira had zich weer uitgesloofd.
“Fijn dat je weer gekookt hebt?” zei Lotte met grote ogen ter-
wijl ze een flinke portie op haar bord schepte. Samira glimlach-
te verlegen maar ook een tikje trots. “Als ik iets graag doe, dan