Page 98 - Blauwe stem proef

vormen die elkaar vasthielden, gesloten en toch eindeloos. Ze
streek met haar vingers over het gladde oppervlak. Het voelde
koel, zwaar, alsof het een deel van haar verdriet had opgeno-
men. Beneden sloeg de voordeur dicht. Luuk was gaan hardlo-
pen. Hij rende zoals hij altijd rende wanneer het te veel werd:
lang, hard, alsof hij zich kon stuklopen aan de kilometers. Hij
trainde voor Hyrox, maar het was meer dan sport. Het was
vluchten, ontladen, zichzelf uitputten tot de stilte terugkeerde.
Opa bleef achter in de keuken. Hij had de foto van zijn dochter
en schoonzoon rechtgezet, het lijstje dat altijd op de kast stond.
Daarna schoof hij een stoel naar achteren en bleef er een tijd-
lang bij zitten, zwijgend, zijn handen gevouwen alsof hij zich vast
moest houden aan iets onzichtbaars.
Hoofdstuk 49
De zomer leek zich langzaam uit te rekken. Elin hielp thuis wat
met kleine klusjes, bladerde door haar schetsboek en dacht
terug aan de reis. Maar het waren vooral de momenten met
Noor die haar weer stevig in de gewone wereld brachten.
Samen fietsten ze naar de stad om boeken te halen, dikke sta-
pels die ze in tassen mee naar huis sleepten. In de winkel hing
een geur van nieuw papier en drukinkt, alsof de bladzijden nog
wachtten om tot leven gewekt te worden. Daarna zaten ze aan
tafel bij Noor, de boeken uitgespreid, naast een net uitgeprint
rooster en een lijst met docenten.
“Nou, daar gaan we weer,” zuchtte Noor. “Wiskunde op maan-
dagochtend, dat is meteen de toon voor de hele week.” Ze
wees met haar vinger langs de kolommen. “En kijk hier, Engels
van mevrouw Veldkamp, die altijd zulke droge toetsen geeft.”
Elin grinnikte. “En Nederlands van meneer Bakker. Die kan