Page 8 - นวัฒกรรม 1

ซึ่งมิใช่เหตุสุดวิสัย ให้นายจ้างจ่ายเงินให้แก่ลูกจ้างไม่น้อยกว่า ๗๕% ของค่าจ้างในวันทำงาน

ที่ลูกจ้างได้รับก่อนนายจ้างหยุดกิจการตลอดระยะเวลาที่นายจ้างไม่ได้ให้ลูกจ้างทำงาน

9. การเลิกจ้าง ค่าชดเชย และค่าชดเชยพิเศษ

9.1 การบอกเลิกสัญญาจ้าง

(1) กรณีการจ้างมีกำหนดระยะเวลาสัญญาจ้างสิ้นสุดลงเมื่อครบกำหนด

ระยะเวลาจ้างโดยนายจ้างและลูกจ้างไม่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้า

(2) กรณีการจ้างไม่มีกำหนดระยะเวลา

(2.1) ถ้านายจ้างเป็นฝ่ายเลิกจ้าง

• ถ้านายจ้างบอกกล่าวการเลิกจ้าง ล่วงหน้าเป็นหนังสือให้ลูกจ้างทราบอย่างน้อยหนี่ง

งวดการจ้ายค่าจ้าง ให้นายจ้างจ่ายค่าชดเชยตามอัตราที่กฎหมายกำหนด

• ถ้านายจ้างไม่บอกกล่าวการเลิกจ้างล่วงหน้าเป็นหนังสือให้ลูกจ้างทราบอย่างน้อยหนึ่ง

งวดการจ่ายค่าจ้าง ให้นายจ้างจ่ายค่าชดเชยตามอัตราที่กฎหมายกำหนดและเงินที่

ลูกจ้างควรจะได้รับเท่ากับค่าจ้างนับแต่วันที่ให้ลูกจ้างออกจากงานจนถึงวันที่การเลิก

สัญญาจ้างมีผล

(2.2) ถ้าลูกจ้างขอลาออกจากงาน ให้ลูกจ้างบอกกล่าวล่วงหน้าเป็น

หนังสือให้นายจ้างทราบอย่างน้อยหนึ่งงวดการจ้ายค่าจ้างโดยนายจ้างไม่จำเป็นจ่ายค่าชดเชย

ตามอัตราที่กฎหมายกำหนด

(3) สัญญาจ้างทดลองงานที่ไม่มีการกำหนดระยะเวลาถือเป็นสัญญาจ้างที่ไม่มี

กำหนดระยะเวลา

9.2 การเลิกจ้าง

คือการที่นายจ้างไม่ให้ลูกจ้างทำงานต่อไปและไม่จ้ายค่าจ้างให้ ไม่ว่าจะเป็น
เพราะเหตุสิ้นสุดสัญญาจ้างหรือเหตุอื่นใดหรือการที่ลูกจ้างไม่ได้ทำงานและไม่ได้รับค่าจ้าง

เพราะเหตุที่นายจ้างไม่สามารถดำเนินกิจการต่อไปได้
9.3 การเกษียณอายุ

ให้ถือว่าเป็นการเลิกจ้างและได้รับค่าชดเชยตามกฎหมาย โดยแบ่งออกเป็นกรณ ี

ดังนี้

ิ
้
้
้
สิทธหนาที่ นายจาง ลูกจาง 8