Page 49 - คำให้การชาวกรุงสยามใหม่
P. 49
เหมือนจะคิดอะไรได้...เหมือน...
จะรู้อะไรไปหมด...แต่ไม่รู้อยู่
เพียงอย่างเดียว...คือค�าเปรียบเทียบ
ที่ไร้ค่า...ของตนเอง”...
ช่างปั้นรูปคนนั้น
ขยับค้อนในมือไปมา...สองสามที
..................
ค้อนในมือของช่างปั้นรูป...หวดกระหน�่าลง
ไปตรง...ส่วนศีรษะ...ของ ‘เทพเจ้าแห่งความสัตย์ซื่อ’
ใครบอกกับใครล่ะว่า...
“ศีรษะ...ส�าคัญกว่าเท้า...”
เมื่อเขาคนนั้น...ปั้นรูป
เทพเจ้า...แห่ง ‘ความสัตย์ซื่อ’ แล้วเสร็จ
..................
เขาเดินถอยหลังออกไปสองสามก้าว
ถกเถียงกับสิ่งที่เขาเพิ่งสร้างขึ้น...อยู่สองสามที
แล้ว...ทุบท�าลายมัน...คืนสู่...ความว่างเปล่า...อย่างไม่ใยดี
..................
“มนุษย์เป็นเพียงต้นหญ้า...ที่ไหวเอน
และ...
มักชอบอยู่ตรงกลาง
ระหว่างความเป็นศูนย์...กับ
ความเป็นทุกสิ่ง...เสมอ”
คำ�ให้ก�รช�วกรุงสย�มใหม่ l 49
