Page 47 - คำให้การชาวกรุงสยามใหม่
P. 47
ขยับตัวไปมา...สองสามที
ก่อนที่จะเอ่ยตอบออกมาด้วยเสียงอันดังว่า...
“ข้า...ไม่อยากจะพูดกับมนุษย์หน้าโง่
ผู้เกลียดชังและหวั่นเกรงศาสนา...
พวกเขา...กลัวว่า...
ศาสนา...จะกลับกลายเป็นความจริง”
ช่างปั้นรูป...คนนั้น...
รู้สึกเร่าร้อน...ในห้วงค�านึงของความนึกคิด
เขาสะบัดปลายเท้า...ไปมา...อยู่สองสามที
“การจะเดินไปข้างหน้าเป็นเส้นตรง
จ�าเป็นด้วยหรือ...
ที่ขาข้างหนึ่ง...จะต้องยาวเท่ากับขาอีกข้างหนึ่ง”
‘เทพเจ้าแห่งความสัตย์ซื่อ’
ที่เพิ่งถูกปั้นขึ้น
ยิ้มให้กับผู้ปั้นแต่งตัวเอง...สองสามที...อย่างหมิ่นแคลน
“ในดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ของตัวข้า...
ศาสนา...เป็นสิ่งที่น่านิยม...รักใคร่
ศาสนา...เป็นสิ่งที่ใจ...นับถือใจ...
เพราะ
ศาสนา...รู้จัก ‘ผู้ใด’ ทุกคน”
ช่างปั้นรูปคนนั้น...
รู้สึก...เดือดพล่านในเส้นเลือด
คำ�ให้ก�รช�วกรุงสย�มใหม่ l 47
