Page 42 - คำให้การชาวกรุงสยามใหม่
P. 42
กล่าวปิดท้าย
โดย สุลักษณ์ ศิวรักษ์
ี
ี
ปาฐกถาวันน้นะครับ มีความพิเศษตรงท่แอ๊วมาอ่านและอ่าน
ั
ความคิดของคู่ชีวิตท่กระชับและใช้ภาษาสละสลวย พร้อมกันน้นก็แสดง
ี
ความจริงใจโดยตีประเด็นของสังคมแตกอย่างชัดเจน
ี
ู
ิ
ุ
ุ
ิ
็
ั
ั
ี
ี
็
ี
่
ผมมความภมใจมากนะครบกบคณพภพกดคณรัชนกด ผมไม่ถือวา
เป็นลูกศิษย์นะครับ ผมถือเป็นลูกผมทีเดียว เป็นลูกชายลูกสาวและผมก ็
ดีใจนะครับที่มีลูกเป็นอภิชาตบุตร
ั
เมืองไทยมีความหวังตรงน้ครับ เมืองไทยน้นในระบบชนช้น
ี
ั
ั
ี
ั
ั
ั
ปกครองน้นโดยท่วไปมีแต่อัปรีย์และจัญไร และเลือกต้งคร้งน้ผมก็ไม่แน่ใจ
ว่าอัปรีย์ไปแล้วจัญไรจะมาหรือเปล่า แต่อย่างน้อยครับคนอย่างคุณพิภพ
ี
อย่างคุณรัชนีมีอยู่ทุกหนแห่ง และท่มูลนิธิให้รางวัลเกียรติยศแก่บุคคล
ิ
แต่ละปี ผมเป็นคนริเร่มเองจะให้รางวัลเกียรติยศ และปาฐกถาโกมล
ิ
ี
ิ
�
ื
คีมทองผมก็เป็นคนริเร่มเอง แต่เม่อผมเร่มแล้วคนท่เขาทาต่อจากผมเขา
ท�าได้ดีกว่าผมอันนี้ที่ผมภูมิใจมาก
ั
โกมล คีมทอง น้นเติบโตมาใกล้ชิดกับผม ตายไปก็เพราะผมมีส่วน
ด้วย เป็นสิ่งที่ผมเศร้าเสียใจถึงขนาดไหนก็ตาม แต่ผมก็ยังจ�าค�าอวยพรได้
ึ
ครับ ว่าเขาเป็นอิฐก้อนแรกท่ถมลงไปในคูคลอง แต่อิฐเหล่าน้มันมีสูงข้น
ี
ี
ึ
ทุกที อิฐเหล่าน้ในวันหน่งข้างหน้าจะเอาชนะความหายนะของชนช้น
ั
ี
�
�
ี
ปกครองท่มันครอบงาเราอยู่เพราะอานาจอะไรก็ตาม ไม่มีทางสู้อานาจ
�
สัจจะ อ�านาจอะไรก็ตามไม่มีทางชนะแสงสว่างทางปัญญา
มูลนิธิโกมลคีมทองเป็นมูลนิธิเล็กๆ พิมพ์หนังสือสนับสนุนแนวทาง
42 l ป�ฐกถ�มูลนิธิโกมลคีมทอง ประจำ�ปี ๒๕๖๒ ครั้งที่ ๔๕
