Page 46 - คำให้การชาวกรุงสยามใหม่
P. 46
เรียนผู้มีเกียรติทุกท่านครับ
ฟังเรื่องราวของความสุขของจังหวัดเลยแล้ว รู้สึกว่าชีวิตของพวก
เราก็โดนกระท�าอย่างนี้เสมอโดยภาครัฐนะครับ!
ี
ี
ื
วันน้ท่จริงแล้ว การอ่านกวีนิพนธ์ของผม จะอ่านเพ่อ...พ่อเปี๊ยก
นะครับ ในทศวรรษท่ผ่านมาผมทางานกับพ่อเปี๊ยกร่วมกันค่อนข้างมากเลย
�
ี
ทีเดียวนะครับ เป็นงานเพื่อสังคมและเพื่อชุมชนค่อนข้างมาก เราต่างรู้ว่า
ึ
ี
ึ
เราต้องสร้างสังคมอุดมปัญญาให้เกิดข้นแล้วท่สุดภาวะอะไรก็ตามท่เกิดข้น
ี
ื
ในชีวิตของพ่อเปี๊ยกในขณะน้เราก็ย่อมรู้กันว่า มันเป็นเหมือนเหย่อของ
ี
สถานการณ์นะครับ....
ี
วันน้ผมถึงจะต้องอ่านบทกวีให้แม่แอ๊วและพ่อเปี๊ยกท้ง ๒ คน และ
ั
เป็นครั้งแรกที่ผมจะอ่านบทกวีพร้อมกัน ๒ คน
มนุษย์เป็นเพียง...
“ต้นหญ้าที่ไหวเอน”
เมื่อเขาคนนั้น...ปั้นรูป
‘เทพเจ้า...แห่งความสัตย์ซื่อ’ แล้วเสร็จ...
เขาเดิน...ถอยหลังไปสองสามก้าว...
พลางเอ่ยถาม...ขึ้นมาอย่างสงสัยว่า...
ท�าไม...ถึงไม่พูดกับข้าพระองค์ล่ะครับ...ท่าน
‘เทพเจ้าแห่งความสัตย์ซื่อ’
ที่...เขาคนนั้นปั้นขึ้น...
46 l ป�ฐกถ�มูลนิธิโกมลคีมทอง ประจำ�ปี ๒๕๖๒ ครั้งที่ ๔๕
