Page 256 - PetPraUma 01
P. 256

อันขาด ไม)ว)าจะเปFนสัตว"ชนิดใด”

                                                          ั
                                                                     ี้
  “แกเคยรู>ข)าวมันมาก)อนบ>างหรือเปล)า สําหรบไอ>ตัวน”
                                          ิ่
                                                   ั
                                               ็
                                       ็
                  )
                >
                           >
                                                                                   ั้
                                     )
                                                                        ั
                                                                             F
  “ผมเคยไดขาวมาบาง  แตกเพงเหนตวและรอยของมนเปนครง
  แรก พวกของท)านเอง
  ไม)ใช)หรือ ที่ยิงมันเจ็บไว>ก)อนเมื่อปZเศษมาแล>ว”
                                                                               ิ
                   "
                     ิ่
                           >
                                                             ู)
                                                    ี่
                                                                   ื้
                                    ิ
                                                                        ึ้
             ิ
         รพนทรนง  กมลงหยบกากาแฟทวางอยบนพนขนมารนใส                                   )
  ขันเล็กๆ ยกขึ้นจิบ แงซายกล)าวต)อมา
                                                  ี่
                                                        )
                                  )
                                        ี
                                                                               )
  “เรองน  ผมไดขาวมา  ทานมโอกาสทจะฆามนไดแลว  แตทานก                                  ็
                                                                             )
                                                                     >
                                                            ั
                                                                 >
      ื่
                       )
            ี้
                     >
                                          >
        ื่
                    )
                                              ี่
                                                                 ั
                                                              ิ
  ใหเพอนของทานคนหนงทาหนาทแทน  เขายงมนเจบแทนทจะ
     >
                                ึ่
                                    ํ
                                                                                 ี่
                                                                      ็
  ตาย มันก็เลยร>ายยิ่งขึ้น ถ>าครั้งนั้นท)านเหนี่ยวไกปrนเสียเอง อีก
                                                          )
                                                                        )
  หลายๆ คนก็คงจะไม)ตายเพราะมันในเวลาตอมา และทานกคงไม                                )
                                                                              ็
                                                                                   ิ่
                                                                                 ็
                                                                          )
                                                                             ั
                              ี้
  ลําบากใจจนถึงเพียงน เสือยิ่งเจ็บยิ่งฆ)าคนได>มากเท)าไหร มนกยง
  ดุร>ายขึ้นเพียงนั้น เหมือนผีสิง มันจะจ>องกวนคนไปจนกว)ามันจะ
                  ิ
                                                                       ั
  ตาย คณะเดนทางของเราอาจไมปลอดภยนก ลาพงตวทานและ
                                                                ํ
                                                                    ั
                                                                           )
                                                          ั
                                            )
                                                      ั
                                                            ู
  พรานสี่คนของท)านไม)กระไรนักดอก แตพวกลกหาบ 16 คน และ
                                                    )
              ี
                                                                        >
                                  ื่
                              F
  เจานายอก 3 คน เปนเรองททานจะตองหนกใจ ยกเวนแตทาน
                                                   >
                                                                              )
                                                           ั
                                        ี่
    >
                                                                                 )
                                          )
  จะฆ)ามันได>เสียก)อน”
                   >
                         ี
  “แกรอะไรไดละเอยด  และอานใจฉนออกทกระยะทเดยวนะแง
         ู>
                                        )
                                                                      ี
                                                                         ี
                                                 ั
                                                           ุ
  ซาย ฉันวิตกกังวลในเรื่องแกเสียยิ่งกว)าไอ>เสือสมิงตัวนั้นเสียอีก”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 256
   251   252   253   254   255   256   257   258   259   260   261