Page 258 - PetPraUma 01
P. 258

>
                                                                               ั
             >
                                                                          ั
                                                            >
                                                                 )
                                                      ั
                            ิ
                        )
                                  "
  ทางจะเขาดง แตรพนทรพรวดเขาไปสกดหนาอยางกะทนหน ส                                     ี
  หน>าของเขาเคร)งขรึม เสียงที่พูดเกือบจะไม)มีหางเสียง
  “นั่นจะไปไหน?”
                                                       >
       ิ
                             >
                                          r
                                               ิ
           ั
                                                         ิ
                                                                              ื
                                                                       >
  ดารนหนมาทางเขาชาๆ  วางปนพงพงไมรมทาง  แลวยกมอขน
                                                                                  ึ้
  เท>าเอว มองตั้งแต)ศีรษะจรดเท>าของเขาสลับกันสองสามครั้ง
                               >
                                       ิ
                  ุ
                            ู
                        F
  “ขอโทษ!  คณเปนลกจางชนดไหนไมทราบ  เวลาพดกบนายจาง
                                                                                 >
                                                                       ั
                                                                    ู
                                                 )
                                             ั
                                                             ั้
                                                                  >
                                         ั
                                                                                  F
                             ี้
                                                     )
   ึ
  ถงวางอานาจอยางน  เอ...มนชกจะบอยครงเขาจนกลายเปน
            ํ
                        )
  ธรรมเนียมไปแล>วรึน”
                            ี่
                                                                         ี
                                       ี
  “ขอโทษ!  ผมเองกไมเคยมนายจางซงเปนสภาพสตรทตามใจ
                                                             ุ
                                               >
                                                    ึ่
                             ็
                                                                           ี่
                                                         F
                                )
                                                               ู)
                        ั
                                                                                )
                                                  ั่
                                         >
                                )
  ตวเองจนเคยตวมากอนแมกระทงเวลาอยกลางปาเชนน
                                                                                    ี้
    ั
                                                                          O
  คุณหญิงยังไม)ได>ตอบผมว)าจะไปไหน”
  “ดิฉันอยากจะออกไปเดินเที่ยวหน)อยเจ>าค)ะ ท)านนายพราน”
                                                             ั
      ิ
                                                   )
  หญงสาวบบเสยงประชดจอมพรานไมสนใจกบทาทเยาะเยยนน
                                                                     ี
                                                                              >
                     ี
                                                                                  ั้
                                                                 )
                ี
  พูดห>วนๆ ต)อมา
  “ทําไมคุณหญิงไม)บอกให>ผมรู>ก)อน อยู)ไมอยู)ก็เดินออกมาอย)างน”
                                                     )
                                                                                  ี้
                                                                                  ี
                ิ
                                         ี
                  ั
  “ถางน  ดฉนกเลยขอกราบเรยนประทานอนญาณจากทานเสย
                                                                            )
     >
                                                             ุ
                      ็
         ั้
  ด>วยเจ>าค)ะ” หล)อนเน>นกระแทกเสียง
                                                                                   ํ
                   "
                                                                            >
                               >
                                                              ู)
         รพนทรโคลงหวชาๆ  สง  .375  ทถออยในมอไปใหบญคา
                                                        ื
                                                      ี่
             ิ
                                                                              ุ
                                       )
                                                                   ื
                           ั
                                                                               ี่
                                                                                  ิ
                                         ู)
            ื้
                                              >
                                 ี่
                 ื
                                   ื
                                                           ํ
                                                                   >
                                                                     ํ
                                                                           >
  พรานพนเมองของเขาทยนอยใกลๆ  ออกคาสงใหทาหนาทเดน
                                                              ั่
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 258
   253   254   255   256   257   258   259   260   261   262   263