Page 344 - PetPraUma 01
P. 344

)
                                                                        ั
                                                                 >
                                                                                   >
  “น)ากลัวออกจะตาย สมมุติว)ามันย)องเข>ามาทางดานหลงละ แลว
  ก็เปFนเวลากลางคืนด>วย
  ตhาย! ทําไมถึงบ>าระห่ํากันยังงี้นะ ฉันเปFนห)วงพี่ใหญ)เสียแล>ว”

                                              ู)
                                        ั่
              )
                           )
                                >
                                                     ี
                                                                      ื่
                                                                              ึ่
                                                                  ี
                                                          ็
                                                              F
  “ไม)ต>องหวงหรอกนา ถาเขานงอยคนเดยวกเปนอกเรองหนง แต                                 )
                 ู)
                                                              ั
             "
                                                                  ั
                   >
                                    >
                                            ั
                         ั้
                                                        ํ
                                                                      )
        ิ
                                                                             ู)
    ี่
  นรพนทรอยดวยทงคนจะตองกลวอะไร  สาหรบฉนหวงอยอยาง
                                                                                 )
  เดียวเท)านั้น คือกลัวสองคนนั่นจะนั่งคอยเมื่อยเปล)าตลอด
  ทั้งคืน โดยที่ไอ>กุดไม)วกกลับมาที่เหยื่อของมัน”
                     ิ
                                                        ึ้
                                   ั
                                                     ุ
                          ิ่
                                            )
              ิ
                                                                          ื
                                                                  ั
  ม.ร.ว.หญงดารนเรมกระสบกระสาย  ลกขนเดนหกนวมอตนเอง
                                                                      ิ้
                                                              ิ
                                                              ื
                                                                    ู)
                                                          ุ
                                                                             >
  วนไปเวยนมาอยรอบกองไฟ  แลวกมาหยดยนอยตรงหนาของ
                                              >
                                                  ็
            ี
                        ู)
  ไชยยันต เค>าหน>าเต็มไปด>วยริ้วรอยวิตก
            "
  “ฉันไม)เห็นด>วยเลย” หล)อนบ)น เม>มริมฝZปาก
                                                        ั่
                  ็
             >
                                                                   ื้
                         )
                                                             ู)
                                                               ั
                                        ี
  “ถาขดหางกไปอยางหนง นมอยางหรอ นงอยกบพนดนเดยวกบ
                                                                                  ั
                                                                             ี
     >
         ั
                                           )
                                      ี่
                                 ึ่
                                                  ื
                                                                       ิ
                                                                     >
                                                              ู
    ั
                                                                  )
           ั
                                                                                  ั
                                         ื่
                                                )
                                                     )
                                                       ู>
                                                  ็
                                                            ็
  มน  มนจะดอดมาทางไหนเมอไหรกไมร  กดแตเจาคนตายกบ
                    ิ
  เพื่อนของมันซ นั่งดักยิงหมูปOาอยู)ด>วยกันสองคนแท>ๆ มันยัง
                                                                      ื่
                                ี
  ยองมาขยาลากเอาไปเสย ตาพรานของเราคนนน  เมอเขาจะถอ
                                                                                  ื
                                                               ั้
   )
              ้ํ
                                                                            ี่
                                      \
                                                                              ี่
   )
                  )
                                                        ิ
                                                               ุ
                    ็
       ื
  วามอเขาแนกควรใหเขาเฝาไปคนเดยวซ  ธระอะไรทพใหญ                                      )
                             >
                                                  ี
  จะต>องไปนั่งอยู)ด>วย”
  “ความจริงรพินทร"ก็ต>องการนั่งเฝ\าคนเดียวนั่นแหละ”
  ไชยยันต"ตอบเสียงต่ําๆ
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 344
   339   340   341   342   343   344   345   346   347   348   349