Page 349 - PetPraUma 01
P. 349

ั
                                                                              )
     ี
                                                          ี
                                                              ิ
         >
                                                                        >
                                  ั
                                >
                          ั้
                                      )
  “ดแลว บอกพวกนนใหพกผอนหลบนอนเสยเถด ยกเวนแตพวก
              ี่
                                                                                )
                                                                           ั
                                              ั
                        >
                                                                    )
  เวรยามทจะมหนาทเฝาตามเวรผลดเปลยน ออ! อยาระวงแตคน
                                                     ี่
                   ี
                                                            >
                           ี่
                              \
  ระวังควายของเราด>วย ไฟทุกกองอย)าให>มอดลงเปFนอันขาด”
  “ครับ บุญคําจะดูแลไม)ให>อะไรบกพร)องเลย”
  “บุญคําคิดว)ามันจะย>อนไปที่ซากไหมคืนน?”
                                                       ี้
  ดารินถามบ>าง
                                           )
                          ุ
  พรานพนเมองอาวโสยดใบกระทอมใสปากเคยว มองสบตาหญง
                                                           ี้
                                                   )
            ื้
                                                                                   ิ
                 ื
                               ั
  สาว แล>วโคลงศีรษะแช)มช>าตอบแผ)วเบา
                                                                           ื
                                                                      ี้
  “บุญคําบอกไม)ได>เหมือนกันครับนายหญิง ไอ>เสือตัวนเหมอนจะม                          ี
                                                  >
                                                     ั
                                            ั
                                                                 ุ
                     ั
                                                                          >
                ิ
                                                                                  >
  ผีคอยกระซบมนอยตลอดเวลา มนกลากบพรานทกคนได ยกเวน
                           ู)
  คุณรพินทร"คนเดียว ที่มันคอยหลีกหลบมาตลอด ยังกับ
                                                             )
                                                                ุ
                                                                               ั
                                                                                    ู)
                                                   >
                                                       ั
                                                                       ิ
                                                           ู>
                                          ี
                                                                             "
  ว)ามันจะจํากลิ่นคุณรพินทร"ได>ทเดยว ถามนรวาคณรพนทรดกอย
                                             ี
                                                            )
  มันก็ไม)เข>าเด็ดขาด มันอาถรรพณยงไงบอกไมถกทเดยวครบ คณ
                                             "
                                               ั
                                                                            ั
                                                                     ี
                                                                  ี
                                                              ู
                                                                                  ุ
  รพินทร"เองก็คอยตามมันมานานแล>ว แต)ไม)เคยสําเร็จ คลาดกัน
                                                                          >
                                                              ี้
                                                                                  ื
                                     ื
                                         ี้
                                            )
           ิ
                         ั้
                   ุ
                                 >
                                              ํ
      ุ
                                                          ุ)
                                                   ็
  หวดหวดๆ ทกครงไป ถาคนนไมสาเรจ พรงนเราอาจตองหารอ
  กันใหม”
           )
       )
                                                                               )
  “แนนอน  เราจะยงไมเคลอนยายหรอมแผนการอยางใดตอไป
                            ั
                                            >
                                      ื่
                                                       ี
                                                   ื
                                )
                                                                      )
                                                       ุ)
                                                             ั
  ทั้งสิ้น ตราบใดที่เรายังไม)ได>ตัวมัน และพรงนฉนจะไปนงแทน ถา
                                                                        ั่
                                                           ี้
                                                                                   >
                       ี้
  มันไม)เข>าในคืนน” ไชยยันต"บอก
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 349
   344   345   346   347   348   349   350   351   352   353   354