Page 348 - PetPraUma 01
P. 348

ึ้
                                                  )
                                                                           )
                                                                               ึ
                                                                             ี่
                   C
                                                       >
                                                         ู>
                                                           ื่
               >
                           )
                                >
                            ็
                                 ั
  ขนทางแคมป  แตกไดรบการบอกเลาใหรเรองภายในไมกอดใจ
    )
                                                       ั
             ั
  ตางพากนตกตะลงพรงเพรดไป  ซกถามกนแซดไปหมด  ไมมใคร
                              ึ
                                                                             )
                        ึ
                                                                               ี
                                             ั
                                    ิ
  หันมาสนใจกับวัวที่ชําแหละบรรทุกมาบนเกวียนนั้นเลย
  เพราะมัวแต)ตื่นเต>นอยู)ในเหตุร>าย
                           >
                                                 ุ
                                          ี
                      ั่
                                                     ํ
                    "
                                                                     ู>
                                                             ั
                                                                                   ึ
                                                                        ิ่
                                                         ั
                ั
         ไชยยนตสงใหแงซายไปเรยบบญคากบจน  ผเพงจะมาถง
                                                                                    "
                                                                              ิ
  เข>ามาพบ เกิดกับเส)ยก็เลยตามเข>ามาด>วย พรานทั้งสี่ของรพนทร
  เข>ามานั่งเรียงรายอยู)หน>ากองไฟใกล>ๆ กับไชยยันต"และดารินผู>นั่ง
  อยู)ก)อนแล>ว
  “บุญคํากับจันรู>เรื่องแล>วไม)ใช)หรือ ว)าเกิดเหตุร>ายอะไรขึ้น”
                                ั
  ไชยยันต"พูดขึ้น บุญคํากบจันมองดูหน>ากัน
                                                                          )
                                                     ั
                                 ู
                                                                                  ื่
                      )
                        ึ
  “ครบ ผมคดไมถงเลย ลกหาบของเรามนคะนองเอง ไมยอมเชอ
                 ิ
       ั
  คําสั่งของคุณรพินทร”
                            "
                                                                                ื
                     ื
      )
                                                          >
                                                         "
                          ิ
  “นาสลดใจเหลอเกน มนเปนคราวเคราะหรายของเขาเอง คนน                                   ี้
                                ั
                                     F
                                                                     C
                                                      ื
                 ั
                                )
                                                                 >
                                                             ี่
                )
                                  ั
                                          ั
                                                ู)
  พรานใหญกบนายใหญดกเฝามนอยทงคน  ทแคมปนกเหนจะม                                       ี
                                                                         ็
                                                                             ็
                                       \
                                                  ั้
                                                                       ี้
  บุญคํานั่นแหละอาวุโสกว)าเพื่อน ฉันขอมอบหมายให>บุญคํา
  ดูแลควบคุมทุกสิ่งทุกอย)างให>เรียบร>อย”
                                                                )
  “เจานายนอนใหหลบสบายเถดครบ  ไมตองหวง  บญคาขอ
                                                                          ุ
                                         ิ
                            ั
                                              ั
                        >
                                                          >
      >
                                                        )
                                                                               ํ
                                                                                C
                                                                            >
  รบประกนเอง  ถาไอกดกาแหงเขามาปวนเปยนอยใกลแคมปเรา
                                            >
                        >
                                                    \
                              ุ
                            >
                                  ํ
             ั
   ั
                                                                        >
                                                           Z}
                                                                   ู)
  หรือย>อนกลับไปที่ซากเปFนจบแน”
                                           )
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 348
   343   344   345   346   347   348   349   350   351   352   353