Page 351 - PetPraUma 01
P. 351

)
                                              ู)
                                 ั่
               ั
                          >
                                                ็
                                                                            ั
                                                                                )
                                                                  "
                                                   )
                                                     ี
  “ไปนอนกนเถอะนอย  นงแกรวอยกไมมประโยชนอะไร  พกผอน
                                         "
                                                                    )
                                                                  ู)
                                                        ั
                                                             \
                                           ั
                               ี่
                                                                               ี่
                                                                                 ี่
  เอาแรงไว>ดีกว)า ระยะทรพินทรกบเชษฐาดกเฝาอยหางจากทนไม                               )
  มากนักหรอก ถ>าได>ยินเสียงปrนเมื่อไหร)ก็รู>เองแหละ”
  “ฉันนอนไม)หลับหรอก เธอไปนอนก)อนก็แล>วกัน”
  “แล>วเธอจะนั่งอยู)ทําไม?”
  หญิงสาวยกมือทั้งสองขึ้นลูบใบหน>า ยมจางๆ
                                                  ิ้
  “นงตากลมพกสงบจตใจอกสกคร  เหตการณมนทาใหฉนตนเตน
                                       ั
                                   ี
                            ิ
                                             ู)
                                                                         ั
                                                                       >
                                                                                  >
                                                                             ื่
                                                            "
                                                    ุ
                                                                  ํ
                                                              ั
                   ั
      ั่
  ขวญเสยไปหมดแลว ไมตองหวงหรอก ฉนมแงซายนงเปนเพอน
                                   >
                                                           ี
                                                                                ื่
                                                       ั
     ั
                                                                           F
                          >
           ี
                                        )
                                 )
                                                                      ั่
       ี่
  อยู)น เธอไปนอนพักเสียไป พรุ)งนี้จะต>องตื่นไปเปลี่ยนเวร
                                   ‚
  เฝ\าแต)เช>าไม)ใช)หรือ”
  ไชยยันต"พยักหน>า ไม)กล)าวอะไรอีก ถือปrนเดินดมๆ หายเขาไปใน
                                                              ุ)
                                                                            >
                                                                            >
                                                    ี่
              ั
                                                            ู)
                                                                  ื
                                                      ื
  กระโจมพกดารนหกกงไมแหงเลกๆ  ทถออยในมอโยนเขาไปใน
                                  >
                                           ็
                     ิ
                                       >
                          ั
                              ิ่
  กองไฟ
                                                             ั
                                      )
                                                                         ึ
                            ั
                                                                             ู>
                                ี้
                                                                              )
                                                                                  ั
                                              ื
  “แงซายรเรองเสอตวนมากอนหรอเปลา  ฉนหมายถงรวามน
                                                     )
              ู>
                        ื
                 ื่
  สะกดรอยตามคณะของเรามาตลอดเวลา”
  หลอนเอยถามหนมชาวดง ผทาหนาทเปนคนรบใชประจาแคมป                                      C
                                                   ี่
                                                                           ํ
                                               >
                                                      F
                                                              ั
                                       ู>
                        ุ)
      )
                                                                                >
                                                                   >
                                         ํ
             )
  ขนเบาๆ  ยมกวางๆปรากฏขนบนใบหนาสทองแดงนน  สบตา
                                                      >
                                                          ี
                  ิ้
                                        ึ้
                       >
                                                                       ั้
    ึ้
  หล)อนแวบเดียวก็หลบ ตอบเสียงต่ําลึก
  “เมื่อบ)ายวาน คณะของนายหญิงไปล)าเลียงผา ผมอยู)ที่ริมห>วย
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 351
   346   347   348   349   350   351   352   353   354   355   356