Page 356 - PetPraUma 01
P. 356

)
        )
          ี
                                                                               ั
                                                                      >
                                          ี
                  ี
                                                                ั
              ั
                                                 )
  จะไมมหวงอกเลย กลนอยางเดยวไมพอหรอกครบ ตองอาศยฟง
                                                                                   Q
                              ิ่
  เสียงด>วย เพียงแต)กลิ่น มันอาจอยู)ห)างเรามากก็ได”
                                                                 >
                                                                ื่
                ี
                  >
              )
                                           ิ้
  เชษฐาไมมขอโตแยงใดๆ  ทงสน  เพราะการเชอฟงปฏบตตาม
                                                                             ั
                           >
                                                                               ิ
                       >
                                                                     Q
                                       ั้
                                                                          ิ
  คําแนะนําของพรานใหญ)ในภาวะเช)นน ย)อมเปFนสิ่งดีที่สุด
                                                   ี้
  เวลาได>ล)วงเลยไป แสงเดือนข>างแรมจัดที่เพิ่งจะขึ้นส)องทะลุใบไม                     >
                                      )
                                                                        ั
                                                                O
                                                                             )
  ลงมาเปนเงารางๆ  ในบางสวน  นานๆ  ครงไกปาจะขนแววเยน
                                                                                  ็
                                                              )
                                                          ั้
            F
                                                ี่
                                                      ั
                                                                             ู
                                                            ู)
                                         ุh
                                                                           >
  เยือกมาแต)ไกลบอกยามแรก ตกแกทอาศยอยตามโพรงไมสงรอบ
                                                              )
                                      ู)
                                                                      ั
    >
                       >
            ึ่
                ั
                                                        ั้
                                         F
  ดาน  ซงมกจะรองรบกนอยเปนระยะมาตงแตตอนหวคา  บดน                                     ี้
                                                                                ั
                            ั
                                                                          ่ํ
                                ั
  สร)างซาลง
                                             ิ
                                                                                 "
                                                                             ั
                                                                       >
                                                        >
         เชษฐานงกอดปนเอาหลงพงโคนไม  เผลอเขาภวงคไป
                    ั่
                              r
                                         ั
                                                         ึ
                                        ื
                                                                    ุ>
                                                                        ึ้
                                                             ั
     ื่
  เมอไหร  ตนเองกไมทราบเหมอนกน  มารสกตวสะดงขน  เพราะ
                        ็
                                                       ู>
           )
                           )
                                              ั
  มือของรพินทรบีบมาที่ไหล เขาลืมตาสว)างโพลนในความมืด
                                    )
                     "
                                               ุ
                                                                        ู
    ี่
                                                                                 ี
                           >
                                                                          ํ
                   ู)
                                                   )
           >
                                                               >
  ทแวดลอมอยรอบดาน  ประสาททกสวนตนพรอม  หสาเหนยก
                                                         ื่
                                                                             ิ
  เสยงกรอดๆ  เปนจงหวะอยในความมดเบองหนา  ตรงบรเวณท                                   ี่
                           ั
     ี
                                                                >
                       F
                                                   ื
                                                        ื้
                                      ู)
                                                                                )
                              ี
                                                      )
                          ู)
                                    ั้
        ู
  ศพลกหาบนอนอย เสยงนนเบาทสด แตในความเงยบสงดเชนน
                                             ี่
                                                                                    ี้
                                               ุ
                                                                    ี
                                                                           ั
  พอจะจับได>อย)างถนัด บางครั้งก็หายไป บางครงก็ดังชัดเจน
                                                             ั้
  “ได>ยินหรือเปล)าครับ?”
  เสียงกระซิบถามแผ)วเบา ดังมาจากจอมพราน
  “ได>ยิน”
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 356
   351   352   353   354   355   356   357   358   359   360   361