Page 355 - PetPraUma 01
P. 355

ี
                                                                      ี
                                        ั
                                                                                  Z
         เวลาจะผานไปอกนานสกเทาใดไมทราบได  เสยงกวางปบ
                     )
                                                     )
                                                                >
                                             )
                                                                                >
                                                                    ั้
   >
                                                           )
                                                 )
                           ั
                                                                           ึ่
  รองแหวกความสงดลอยตามลมแววมาแตไกลครงหนงแลวก                                        ็
                                                      )
  เงียบหายไป ครั้นแล>วต)อมาอีกอึดใจใหญ ก็มีกลิ่นสาบสางชนิด
  หนงโชยมากระทบนาสกประสาท  เสยงเชษฐาขยบตวและเออม
                                                                  ั
                               ิ
                                                                      ั
                                                  ี
                                                                                ื้
      ึ่
  มือมาแตะแขนรพินทร
                              "
  “คุณได>กลิ่นอะไรไหม?”
  อดีตนายพันโทหัวหน>าคณะเดินทางกระซิบเบาที่สุด
  “ครับ”
  จอมพรานรับคําสั้นๆ
  เชษฐาจองหนาในความมดเหมอนจะถาม  กไมเหนรพนทรกลาว
                                          ื
                                  ื
                                                                             "
            >
                                                                       ิ
                                                                                 )
                                                                 ็
                                                              )
                                                           ็
                    >
  หรือมีปฏิกิริยาเช)นไรอีก นอกจากจะนงสงบเฉย กลนสางนนตลบ
                                                                   ิ่
                                                                            ั้
                                                  ิ่
                                                                  ื
                                                  >
  รุนแรงขึ้นอกเมื่อลมปOาโชยมาเชษฐาจองฝาความมด พยายามจะ
                ี
                                                       O
  เพ)งออกไปยังซากศพเบื้องหน>า ทั้งๆ ที่ก็มองไม)เห็นอะไรนอกจาก
  ฉากวิกาลอันดําสนิทกระซิบถามต)อมาว)า
  “จะไม)ลองฉายไฟดูหรือ มันอาจย)องเข>ามาแล>วก็ได”
                                                                   >
                                                     ั
                                                           >
                                                                  ี่
                             ี่
                               ุ
                        )
  “รอจนกวาจะแนใจทสดดกวาครบ ถามนเขามาทซาก เราจะได                                    >
               )
                                            ั
                                                  >
                                   ี
                                       )
                                                                                 ี
                                                                              ี
                                                                     >
                                                                       ี่
                                                                 ็
              ั
                  ั
                                  )
  ยนเสยงมนกดแทะศพอยางถนดทสด  ถาสองไฟกไดทเลยทเดยว
   ิ
         ี
                                         ั
                                                        )
                                               ุ
                                                     >
                                             ี่
                                                            ู)
                                                                              >
  ถาเราใจรอนสองออกไปกอน  มนอาจจะอยในละแวกใกลเคยง
                                                                                 ี
                                             ั
                    )
                                   )
   >
              >
  และรู>ตัวเสียก)อน ทําให>เสียโอกาสไปอย)างน)าเสียดาย แล>วคราวน                      ี้
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 355
   350   351   352   353   354   355   356   357   358   359   360