Page 398 - PetPraUma 01
P. 398

็
                                         >
                                                                          ุ
                                                                                  ุ
                                                                ี
                          )
     ั
                                                                    )
  “มนตกใจเสยงกเผนออกมาใหเรายงเองแหละ ดกวาทคณจะบก
                                                                        ี่
                                               ิ
                  ี
  เข>าไปประจันหน>ามันในระยะประชิด วิธีนั้นมันเสี่ยงเกินไป”
                         )
                              ื่
                 ื
         ี
                                                                       )
                                                                  "
       )
                                        >
                                  ี
                                             ั
                                                                                  ุ
                                                              ั
  “ไมมทางเลอกอยางอนอกแลวครบ  คณไชยยนต  ตอใหเราจด
                                                                            >
                                                    ุ
                   ิ
                                                        )
               ื
                                                  )
                               ี
                                                               ุ
                           ํ
                                                             >
                                                                  ็
                                             ั
                      r
                                                                             ั
                                                                         )
                                                                           ี
  ประทตหรอยงปนทาเสยงเอะอะสกเทาไหร ไอกดกจะไมมวนโผล                                   )
         ั
  ออกมาจากซอกหินนั่นอีกเลย เสือฉลาดอย)างมันรู>ดีว)าที่นั่น
                             ั
         ํ
                                                                 )
     F
                                            ั
  เปนกาบงอนปลอดภยทสดของมนแลว  เวนแตศตรของมนจะ
                                                  >
                                                           >
                                                                               ั
                                 ี่
                                   ุ
                ั
             ั
                                                                       ู
                                                                   ั
                             ั
                                                                )
                                           ึ่
                                                                                  F
                                                  ็
                                ั
                                                             ู>
                                              ั
     >
                                                       ี
  กลาบกเขาไปจนถงตวมนเอง ซงมนกเตรยมสอยางจนตรอกเปน
              >
                         ึ
         ุ
  วาระสดทาย นอกจากวธน เรากตองคอยเฝาลอมดกมนอยอยาง
                                    ี้
              >
                                            ็
                                              >
                                                          \
                                                                    ั
                                ิ
                                                                             ู)
          ุ
                                                              >
                                  ี
                                                                       ั
                                                                                 )
  น  จนกวามนจะตายเองเพราะพษบาดแผล  ซงเรากไมมทางรวา
             )
                                                                          ี
                                                                     ็
    ี้
                                                                                 ู>
                                                                                   )
                                                             ึ่
                                           ิ
                 ั
                                                                        )
                        )
  มันจะตายเมื่อไหร เสียเวลาเปล)าๆ”
                                                                          ี่
                                                                  ี
                                                                      )
                                                         )
                                                            ั่
     >
                                        ิ
                                          ี
              F
         ํ
                              ื
                                              ั
                    ็
  “ถาจาเปน  กนาจะเลอกเอาวธหลงอยางวานน  ดกวาทพวกเรา
                                                   )
                      )
                                                                          ุ
  คนใดคนหนึ่งจะต>องทําบ>าระห่ํา เสี่ยงต)อชีวิตเกินกว)าเหต”
               ิ
                                                              ั
                                                                        ี
                                                                  >
                                                        >
  ม.ร.ว.หญงคนสวยเสรมมาเปนเชงประทวงคดคานอกคนหนง
                                              ิ
                                         F
                                                                                   ึ่
                                ิ
  พรานใหญ)สั่นศีรษะ เสียงของเขาเกือบจะห>วน
                     ื
                ิ
      ั่
                                                                                  ู
                  ี
           )
  “นนไมใชวธเลอกของผม  หรอของพรานอาชพทกคน  ถาจะพด
              )
                                                             ี
                                                                           >
                                        ื
                                                                 ุ
                                                              >
  ถึงการเสี่ยง พรานทุกคนก็ล>วนมีชีวิตเสี่ยงอยู)แลว เอาละครบ ผม
                                                                             ั
  จะขนไปบนนนเดยวน  ขอใหพวกเราทกคนเตรยมระวงพรอมใน
                                                                             >
       ึ้
                                                              ี
                   ั้
                              ี้
                        ี๋
                                                    ุ
                                       >
                                                                       ั
  ขณะทผมเดนเขาไปยงมน  ถาบงเอญผมเสยทามนเผนสวน
                                                               ี
                                  ั
                                            >
                              ิ
                  ิ
                                                                   )
          ี่
                                                                       ั
                                                     ิ
                                                ั
                       >
                                                                            )
              >
  ออกมาได ก็ช)วยยิงซ้ําก็แล>วกันคอยจ>องไว>ให>ด”
                                                             ี
  [Kindle PDF Book] เพชรพระอุมา | ไพรมหากาฬ เล ม ๑ by Thai Kindle Book Club   Page 398
   393   394   395   396   397   398   399   400   401   402   403