Page 101 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 101

101



                                                                                   ็
                                                                                          
                                                                                            ี
                                                
                                                                     ู
                                                                 ั
                                                                                         ิ
                                                          ุ
                                                      ี
                                                      ่
                                                                                      
                                                                             
                            จะอยางไรก็ตาม   หลอนเปลยนชดนอนอนหรหรามาอยูในแสลคผาเสรจสดํา           สวม
                                                              ้
                                                                  
                                                                                             ี
                             ี
                   สเว็ตเตอรสชมพูเขานอน  อากาศเรมจะหนาวเย็นขนเปนลาดับ  ไชยยันตกับเชษฐาก็หรไฟและเขา   
                                                              ึ
                            
                                                 ่
                                   
                                                                                 
                                                                    ํ
                                                 ิ
                                                                                             ่
                         
                                                                         ื
                                                             ิ
                                
                                                          
                   นอนเชนกัน ไมนานนักทงสองก็หลบสนิท แตหญงสาวคงนอนลมตาโพลงอยูเชนนัน
                                                                                         ้
                                                                                    
                                                 ั
                                        ั
                                                                                      
                                        ้
                                                        
                                                                                            ั
                                                    ่
                                                
                                          ่
                                                    ี
                                          ิ
                                                                                       ํ
                            บรรยากาศและสงแวดลอมทใหม  แปลกไปจากทหลอนเคยพบ  ทาใหบงเกิดอารมณ
                                                                       ี
                                                                       ่
                                                                          
                                                   
                                           ั
                                                                                             
                                                                                                     ่
                                                                  ี
                    ื
                                                                                      ู
                   ตนเตนประหลาด ไมอาจหลบลงโดยงาย เวลาผานไป เสยงเอะอะเฮฮาของพวกลกหาบขางนอก เริม
                                                           
                                     
                        
                    ่
                                                                                             ี
                                              ี
                                                                           ี
                   จะซาลาเปนลาดับ  จนกระทังเงยบหายกลายเปนความสงด  เงยบเชยบวังเวง  ไดยินแตเสยงไมทสม
                                           ่
                                                                                                   ่
                              ํ
                                                                                           
                                                          
                                                                                                  
                            
                                                                                                   ี
                                                                   ั
                                                                       ี
                                                                                                     ุ
                            ุ
                                              ี
                                                                     
                   ไฟไวปะทแตก นานๆ จะแววเสยงหมาปาเหาหอนแววมาแตไกล
                                                     
                                           ั
                                     
                                    
                               
                            หลอนไมงวงเลยสกนิด
                                                                  ุ
                                                                                                   ่
                                         
                                                                                        ็
                                                     ี
                                                                                                ้
                                                     ่
                                                       ุ
                                                                                           ั
                                                                    ้
                                                                    ึ
                                      ั
                                                                                             
                               ิ
                                                                                                   ี
                                                                                                ั
                                                 ั
                            หญงสาวสลดผาหมขนสตวทคลมกายออก ลกขนจากเตียงสนาม ควาเขมขดปนสนทวาง
                             ้
                             ึ
                                                                        ั
                     
                                                         ั
                                                                     
                                                                                     
                          ี
                                                             ื
                                                                                         ิ
                                                      ึ
                                                      ่
                   อยูหัวเตยงขนมาคาดเอว  สวมแจ็กเกตหนงทบ  ถอไฟฉายลาสตวขนาด 8  ทอนตดมือ  แลวก็เดิน
                                                                                            
                                                                      ุ
                              
                                                                    ่
                                                                    ี
                                                                                   ุ
                                                                         
                                 
                   ออกมาจากเตนท อากาศเบองนอกยิงเย็นจัด ไฟกองใหญทสมอยูหนาเตนทลกโพลง สองแสงสวาง
                                                                               
                                          ื
                                          ้
                                                                                  
                                                 ่
                                   
                     ื
                                                      
                                                                                              ั
                   เรองรอง  รางใหญฉกรรจของแงซาย  หนุมชาวดงพเนจร  นังกอดเขาอยูหนากองไฟ  กําลงเสอกดุน
                                                                            
                                                                                                     
                             
                                                                     ่
                                                                                                 ื
                                                                               
                                    ื
                                                                          ั
                                                                   ึ
                                                              
                                                           
                              
                        ่
                                                                   ้
                                                                ุ
                                    ่
                                            
                           ิ
                   ฟนเพิมเตมเขาไป เมอเห็นหลอนเดินออกจากเตนทก็ลกขนยืนยิมรบ
                                                                        ้
                                               ี
                            “นายหญงยังไมนอนอกหรอครบ?”
                                                      ั
                                                  ื
                                         
                                    ิ
                              ี
                            เสยงหาวๆ มกังวานทกออกมาเบาๆ
                                              ั
                                       ี
                               ิ
                                                    ่
                            ดารนยิมใหคนรับใชพิเศษ ทีมาอาสาสมัครลาสุดกอนการเดินทาง
                                  ้
                              ั
                                    
                            “ฉนยังไมอยากนอนหรอก แงซาย”
                                                                 ี
                                                                 ่
                               
                                                                                           
                                      ี
                                          
                                                                                         
                                                             
                                                                                 ี
                            หลอนพูดเสยงนุมกวาดสายตาไปรอบดานทมองเห็น  กองไฟเรยงรายอยูเปนระยะ  และ
                   ภาพเงาตะคมของพวกลกหาบซงนอนกันอยูเกะกะ  ไกลออกไปกวานัน  เปนความดามดอนนา
                                                                               ้
                             ุ
                                       ู
                                                                                                  ั
                                                        
                                             ึ
                                                                                                ื
                             
                                             ่
                                                                                      
                                                                                             ํ
                            ั
                                    ู
                                  
                   สะพรงกลวของปาสงรอบดานในยามวิกาล
                        ึ
                                                 
                            “พวกเรานอนกันหมดแลวหรอ?”
                                                     ื
                            “ครบ นอกจากพวกอยูยาม”
                               ั
                                               
                                      
                            “พรานใหญอยูไหน?”
                                        
                                                                                                  ุ
                                                                                                     ิ
                                                                                ื
                                                                                                 ี
                                                                                                 ่
                               ิ
                                                   
                                                                ้
                                                                  ื
                                                    ้
                                                    ั
                            หญงสาวถามออกมาโดยไมตงใจ  แงซายชีมอไปทางดานเหนอ  ปลายรอบนอกทสดตด
                   กับบริเวณทีใชควายผูกไว ทีนันมีเกวียนคันหนึงปลดแอกจอดอยู ไมมีกองไฟสุมเหมือนบริเวณอืนๆ
                                            ่
                                                          ่
                                          ่
                                                                                                   ่
                                                                         
                             ่
                                                       ื
                                                       ่
                                    ู
                                                                   ั
                            “ผมเห็นผกองเดินไปทางโนนเมอตอนหัวคาครบ”
                                                                ่
                                    
                                                                ํ
                                                                                                    
                            หลอนทอดสายตาตาม  แตมองไมเห็นอะไรนอกจากเงาสลววับแวม  เสยงแงซายกลาว
                               
                                                   
                                                          
                                                                              ั
                                                                                          ี
                   ตอมา
                    
                                    ิ
                                                            
                                                                  
                            “นายหญงออกมาทาไมครบ ดึกมากแลว น้าคางปาแรงเดียวไมสบาย”
                                                                     
                                                  ั
                                                                           ๋
                                            ํ
                                                                                
                                                               ํ
                            ดารนหัวเราะนอยๆ มองดูหนุมกะเหรยงพเนจรดวยสายตาแสดงความปราณี
                                                            ่
                                                            ี
                               ิ
                                                     
                                                                     ู
                                                                       ่
                                                       
                                                   ั
                            “ไมเปนไรหรอกแงซาย  ฉนเปนหมอเอง  ฉนรเกียวกับสุขภาพดี  อยากจะเดนเลนสัก
                                                                   ั
                               
                                 
                                                                                               ิ
                                     ั
                   หนอย เธอจะไปกับฉนไหม?”
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   96   97   98   99   100   101   102   103   104   105   106