Page 207 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 207

207



                                                                                     
                                                                ้
                                                   ี
                                                          ี
                                                                   ึ
                                                                                             ิ
                                                                  ู
                                                                  
                                                 
                            รพินทรหัวเราะ ไมไดโตเถยงอะไรอก วันนีรสกวาเขาจะอารมณดีเปนพิเศษ ผดกวาความ
                                            
                                   
                                              ่
                                              ั
                                                                         ้
                                                                      ั
                                                                                                 
                      
                                                ู
                              
                                 ุ
                          ี
                                                              ุ
                                                             ่
                                                             ี
                                                                                         
                   เครงเครยดเชนทกวัน  หันไปสงลกหาบสองคนทคมเกวียนคนนันใหหยุดพักรออยูกอน  แลวพยัก
                             
                                                                                    
                         ี
                                                        ี
                                  
                   หนาเรยกเสยใหเขามาสมทบดวยกลายเปนสคน       ออกนําลดเลาะแกะรอยบายหนาไปทางดานใต   
                                                        ่
                                                     
                                                                       ั
                                                    
                                                                                                     
                                                                                        ั
                                                                                                  ิ
                   แยกทางกับขบวนเกวียนของเชษฐาซงลวงหนาไปกอนโดยการนําของจัน        ไชยยนตและดารนเรง
                                                  ่
                                                  ึ
                                                                                           
                                                                     ้
                    
                      
                   ฝเทาเดินขนาบไปกับพรานใหญติดๆ โดยมีเสยตามมาทางเบืองหลัง
                                                                                
                                                                                      ั
                                                ั
                                     ี
                                                                  ั
                            “เราอาจเสยเวลาคลาดกบขบวนของคณชายสกชวโมงหนึง แตก็ตามทน”
                                                                    ่
                                                                    ั
                                                                            ่
                                                           ุ
                            รพินทรบอก
                                   
                                                              
                                                 ่
                                  
                                                                              ี
                                                          ิ
                                            ุ
                            “ไมใชพรานของคณพาพีชายฉนเตลดเปดเปงไปทางไหนเสยนะ”
                                                                 
                                
                                                      ั
                               ิ
                                            
                            หญงสาวอดรวนไมได
                                            ื
                                        
                                                                                    
                                     ั
                                ั
                                                           ี
                                                                            
                                                           ่
                                                                                       ี
                            “ก็ชกสงสยอยูเหมอนกัน จันกับเกิดทนําทางไปจําทางไมคอยจะแมนเสยดวย”
                                                                             
                                                                          ื
                                                     
                                                                                 ั
                                                ิ
                                                                   ํ
                                                                       ่
                                                                                               
                            เขาตอบหนาตาเฉย หญงสาวรองอะไรออกมาคาหนึง ลมตาโตหนมาจองหนา แตรพินทร       
                                      
                   ทําไมรูไมชีเสีย ไชยยันตหัวเราะออกมา เพราะรูทันวานันเปนการแกลงยัวของรพินทร ดารินจึงเพิง
                                                                                ่
                                                                  ่
                         
                                                           
                                                                                                     ่
                             ้
                    
                                                
                    ู
                     ั
                                       ื
                          ู
                                    ํ
                   รตววาถกรวนตอบชาเลองหางตาคอน
                            “คนผ!”
                                 ี
                                                                
                            หลอนอบอบอยูในลาคอคนเดียว  เขาคงไมไดยินหรอไดยินก็แกลงเอาหูทวนลมเสย  หัน
                                                                                   
                               
                                                                        ื
                                   ุ
                                                                                                 ี
                                     ิ
                                         
                                             ํ
                   มาอธบายแนะนําวิธสงเกตดูรอยเทาสตวและการแกะรอยใหไชยยันตศกษา  เขาเปนครเดินปา  และ
                                                                                                
                        ิ
                                                                              ึ
                                                                     
                                                  ั
                                                
                                     ั
                                                                            
                                                                                           ู
                                    ี
                                                                                       
                       ั
                    
                                ่
                   ลาสตวอยางดีทีสุด และไชยยันตก็ยอมตัวเปนลูกศิษยดวยความศรัทธาเต็มที  ่
                            “คณแนใจหรอวา เราจะตามมนทน และมโอกาสไดยิง”
                                       ื
                                                        ั
                              ุ
                                                     ั
                                                               ี
                            “คงไมผดหวังหรอกครับ  อยางชาอกไมเกิน  15  นาทนี  คงจะไดเห็นตว  ฝงของมนเดิน
                                                              
                                                                                           ู
                                                                           ้
                                                          ี
                                                        
                                                                                        ั
                                                                                                 ั
                                  
                                                                         ี
                                                                                   
                                   ิ
                   ทวนลม และเราตามมนทางดานใตลม เหตการณมนบงเอญเหลอเกิน ฝงมนเดินตดหนาเสนทางเดิม
                                                                               ู
                                                                                              
                                                
                                                                ั
                                                                   ิ
                                                                                       ั
                                                                        ื
                                                                                 ั
                                                       ุ
                                     ั
                                                             ั
                                       ั
                                    ึ
                                    ่
                                                                                      ้
                                       ่
                   ของเราเมอไมเกินครงชวโมงมานีเอง  ความจริงผมวาจะผานไปแลว  แตมานึกขึนไดวาคุณไชยยันต
                               
                           ื
                           ่
                                               ่
                                           ี
                                         
                   อยากจะยิงวัวนัก เห็นวาไมเสยเวลาอะไรมากมาย ก็เลยอยากจะพามาใหไดยิงสมใจ”
                                  ุ
                            “ขอบคณมาก”

                                                                                                   ี
                            อดใจใหญๆ  รพินทรก็เดินนํามาถงบรเวณเนินเตย  ระเกะระกะไปดวยโขดหินทงอก
                                                                      ้
                                                          ึ
                                                                      ี
                                                
                                                              ิ
                                     
                                                                                                   ่
                             ึ
                                                                                   ื
                                                                                   ้
                                                                                           
                                                                               ้
                   ขนมาจากพนดิน  ราวกบมใครมาปกไว  แนวปาโปรงมาสนสดลงตรงนัน  เบองหนาเปนทงหญาลบ
                                         ี
                             ื
                                                                                              
                    ้
                                                               
                             ้
                                                                                                  
                                                                                              ุ
                                                
                                                          
                                                                      ุ
                                                                   ้
                                                                                                     ิ
                                                                   ิ
                                       ั
                    ึ
                                                          
                                                    ่
                                                    ื
                                       ้
                    ่
                    ิ
                                       ี
                                            
                   ลวออกไปมองเห็นเขาเตยๆ เปนลอนคลนรายลอนอยูรอบทิศ
                                        ั
                                      ํ
                                                                    
                                                                             
                                                                                             
                            จอมพรานทาสญญาณใหไชยยนต ดารน และเสย หยุดอยูกับทกอน ตนเองคอยๆ คลาน
                                                            ิ
                                                        
                                                      ั
                                                                                 ี
                                                                                 ่
                                                                                                  ั
                                        ่
                                        ึ
                                                                    
                                                  ํ
                    ้
                   ขนไปบนเนินสงตอนหนง  หมอบสารวจออกไปยังแนวทุงกวางเบองหนา  อดใจเดียวก็หันกลบมา
                                ู
                    ึ
                                                                           ื
                                                                           ้
                                                                                    ึ
                                                                                
                       ้
                             ิ
                                                                    ื
                                                                                    ้
                                                                                    ึ
                                
                                                              
                                                        ี
                                                                               
                                                                         ุ
                                     
                   เอานิวแตะรมฝปากเปนความหมายใหสงบเงยบ แลวโบกมอใหทกคนไตตามขนไป
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   202   203   204   205   206   207   208   209   210   211   212