Page 53 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 53

53



                                                      ๊
                            “ไหน สองไฟเหมอนอยางตะกีนีอกซ”
                                                       ้
                                                           ิ
                                                         ี
                                           ื
                                   
                                      ้
                                   
                                                                 ่
                                                                 ี
                                                                                    ิ
                                          
                                              ้
                                            
                                                                                         ื
                                                                                       ํ
                                                   
                            รพินทรคงยิมอยูเชนนัน  สองไฟใหจับไปทลกมะขวิดลกเดิม  ดารนชาเลองหางตามองดู
                                                                           ู
                                                                  ู
                        
                                                                                     
                                                                                          
                   เขา  รสกคลายๆ  กับวาหลอนจะยนหนาใหนิดหนึง  แลวสะบดหนาไปทางเปา  เสนผมสยายปลว
                                          
                              
                          ึ
                        ู
                                                                        ั
                                                                   
                                                              ่
                                                                                                     ิ
                   กระจาย หลอนยกปนขน
                                   
                                      ึ
                                      ้
                             
                            เปรยง!!
                               ี
                               ้
                                   ู
                                      ้
                                                                                     ั
                            มะขวิดลกนันกระจายแวบเปนสะเก็ดเห็นชดในแสงไฟ  และโยนตวหอยแกวงอยูไปมา
                                                                                                 
                                                                ั
                                        ่
                   ดวยอํานาจของกระสุนทีเจาะผานไป
                                    ี
                            อกหาเปรยงทหลอนปลอยตดตอกันออกไป  เขาเปาหมายทกนัด  และนดสดทายมะขวิด
                             ี
                                          
                                        ่
                                                                                           ุ
                                                      
                                        ี
                                                                    
                                                                       
                                    ้
                                                
                                                                                        ั
                                                                                              
                                                   ิ
                                                                              ุ
                                       ้
                       ้
                                                      ้
                                                      ื
                    ู
                                                          
                                          
                              ิ
                   ลกนันถกปลดออกจากขวรวงหายลงไปเบองลาง
                          ู
                                       ั
                                                      
                                                               
                                                                 
                                         ิ
                              
                            แลว ม.ร.ว.หญงคนสวยก็วางปนลงกับโตะชาๆ หันมามองดูหนาจอมพราน พลางเดินไป
                                     ่
                                                             ้
                                                             ั
                                                                   
                                                                                     ั
                                         ี
                                                                                          ํ
                                             ั
                                         ้
                                     ี
                   ทงตวนังไขวหางอยูทเกาอยาวตวเดิม  ทอดแขนทงสองขางกายโอบไปตามพนกพิงทาเปนเอยงหนา
                                    
                    ้
                                                                                                ี
                                                                                             
                         ่
                       ั
                    ิ
                   ขนมองดูเปลวเทยน ซึงจุดอยูบนเชิงขางๆ เฉย เอาลินดุนแกม
                    ึ
                                                              ้
                                           
                                 ี
                    ้
                                      ่
                                                                                               ่
                                                            
                                                                                     ่
                                                                                           
                                                                                       ุ
                                                
                                                              ํ
                                            ิ
                                   
                                                                       
                            รพินทร ไพรวัลย ชดเทาตรง กมลงโคงคานับใหหลอนอยางงดงามทสด เปนเครองหมาย
                                                                                     ี
                                                                                               ื
                                                            ิ
                                                                                
                                                                ั
                                                                ่
                                                                         
                                                                                  ี
                                                ึ
                                                                                                  ิ
                                                                    ่
                                                                                          
                                 
                   ยอมแพ  เชษฐาบนอะไรนองสาวพมพํา  เดินมารนบรนดีดืม  แตไชยยันตเอยงหนาเขามากระซบกับ
                   จอมพราน
                                               ี
                                               ่
                                                ุ
                                                                               ็
                                                                                                 ่
                                                               ี
                            “เปนวิธทดีทสดแลวทคณยกใหยายนอยเสยคน  ถาคณขนแขงละก  แมเฮียวไมมีทีสินสุด
                                                                                                  ้
                                                                        ุ
                                   ี
                                                                      
                               
                                        ุ
                                    ี
                                                                           ื
                                    ่
                                       ่
                                       ี
                                                                                         ้
                                                                                    ็
                                            
                                                                                         ื
                                                             
                                                      ้
                                                         
                                                                                     ุ
                                                                                         ่
                                                                                  
                               ํ
                   หรอก ขนาดทาอะไรใครไมไดเลย นอนดินปดๆ รองไหกรดๆ ก็เอา แกเขมนคณเรองทคณพยายาม
                                                                                            ่
                                                                                              ุ
                                                                                            ี
                                           
                                                                     ี
                    ั
                                                                                           ี
                                                                                           ้
                                                                              ั
                                        ่
                   ทกทวงไมใหแกไปดวยนันแหละ ยอๆ เอาใจเสยหนอยเดียวก็ดีเอง นิสยของนอยเปนงเอง ความเปน
                       
                            
                                                                                        
                                                          ี
                                                                                   ้
                                                                   
                                                                        ี
                   ผหญงกับผชายปนอยูในตวเขาอยางละครง อะไรๆ ก็ดีพรอม เสยอยางเดียวขเอาแตใจตวเอง”
                                                                                   ี
                    ู
                                                      ่
                       ิ
                            ู
                                                                                        
                            
                                                      ึ
                                                                                           ั
                    
                                     
                                         ั
                                                                
                            “ผมไมไดแกลงยกใหหรอกครับ ผมยิงปนสูคุณหญิงไมไดจริงๆ”
                            จอมพรานกระซบตอบ อดีตนายพันตรหนุมตบหลงเขาโดยแรง หัวเราะกาก
                                                                      ั
                                          ิ
                                                            ี
                                                               
                                                                           
                                            
                                                                                 
                                                                   ็
                               
                                   ุ
                                                                 ํ
                            “โธ!  คณรพินทร  คณหลอกยายนอยไดสาเรจนะดีแลว  แตอยามาหลอกผมกับเชษฐา
                                               ุ
                                                               
                                  
                                  ู
                                       
                   หนอยเลย เรามันผชายดวยกัน ตามทนกันหรอกนะ”
                                                            
                                                 ั
                                                                      
                                     ุ
                                                                          ่
                                                                          ี
                                                          
                                     
                                        ึ
                                                                 ื
                                                                 ้
                                               
                                                                             ี
                                            ั
                            คาของวันรงขน มนเปนอาหารเย็นรวมกันมอสดทายทจะมขนได ณ บานพัก ‘หนองน้า     ํ
                                                                               ้
                                                                    ุ
                                        ้
                             ํ
                             ่
                                                                               ึ
                                                                              ู
                                                   ุ
                                                      ิ
                                              
                                                                                           
                                        
                                                      ่
                   แหง’  ของพรานใหญรพินทร  ทกสงทกอยางในการเดนทางไดถกตระเตรยมพรอมสรรพแลว
                                                                      ิ
                                                                                                     
                                                                                      ี
                                                        ุ
                                                          ้
                                              ํ
                                           ื
                                                          ึ
                                                        
                                                ุ
                                                
                   กําหนดเรมตนออกเดนทางคอ ย่ารงของวันรงขน
                                                        ุ
                                     ิ
                              
                           ิ
                           ่
                                                                                             
                                                                                                     ํ
                                                                                                  ุ
                                      ุ
                            ระหวางททกคนนังจิบกาแฟสนทนากัน  ภายหลงจากอาหารคาไดผานไปแลว  บญคา
                                    ่
                                    ี
                                           ่
                                                                                 ่
                                                                                 ํ
                                                                      ั
                                                                                      
                                                                                     ่
                                                                  
                                                               ั
                         ้
                   พรานพืนเมองอาวุโส มอขวาคนสนิทของรพินทร อนเปนคนหนึงในจํานวนสคน ทจะเดินทางรวม
                                                                          ่
                             ื
                                                                                                    
                                                                                          ่
                                                             
                                                                                     ี
                                                                                          ี
                                       ื
                                                          ี
                                                          ่
                        
                                                    ี
                     
                                      ึ
                                                                ่
                   เปนรวมตายไปดวย ก็ขนมารายงานวามกะเหรยงตางถินแปลกหนาคนหนึง จะเขามาขอพบเขา
                                      ้
                                                                                ่
                            “ใคร?”
                                         ้
                                               ํ
                                               ่
                                         ิ
                            รพินทรขมวดควถามตาๆ
                                   
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58