Page 56 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 56

56



                              ู
                                  
                                                                  ั
                            “ถกแลว แกจะมาขอสมัครไปกับเราดวยกระมง?”
                                   
                                    ี
                            ไชยยันตรบถามมาโดยเรว
                                                 ็
                                         ั
                            “ครบ ผมขอสมครเปนคนรบใชของทาน ในการเดินทางครงนีคนหนง”
                               ั
                                             
                                                                                ้
                                                                             ้
                                                                                     ่
                                                                                     ึ
                                                       
                                                   ั
                                                                             ั
                                                            
                                                                                  
                            ทกคนตางหันมามองดูรพินทรเหมอนจะขอความเห็น พรานใหญนิงเฉย ตาหรจับนิงอยูท     ่ ี
                                                     
                                   
                                                                                             ่
                                                                                             ี
                             ุ
                                                                                                 ่
                                                         ื
                                                                                                     
                                                                                    ่
                   แงซายตลอดเวลา
                            “เหมาะไหม คณรพินทร เรากําลงขาดคนอยูคนหนึงพอดี”
                                        ุ
                                                                      ่
                                                                
                                                
                                                       ั
                                    
                                                                                    
                                                                             ํ
                                   
                                                                                     ี
                                                                                     ่
                            ไชยยันตรองถามเขามาอยางลงโลด แตจอมพรานคงพนิจสารวจอยูทเจาหนุมกะเหรยงอยู   
                                                             
                                                                                           
                                                     ิ
                                                                                                  ่
                                                                         ิ
                                                                                                  ี
                                                    ่
                     
                            
                   เชนนันครูใหญ เหมือนจะคนหาอะไรทีแอบแฝงอยู  
                        ้

                                ่
                                      ้
                                                         
                                                                ั
                            ในทสดเขายิมกวางๆ หันไปพูดเปนภาษาองกฤษกับนายจางของเขา เพือปองกันไมใหแง
                                 ุ
                                                                                                 
                                                                                          
                                ี
                                                                                       ่
                                                                                                     ี
                              
                                                                      ี
                                                               ู
                                                                          ิ
                                                               
                                                     
                                            ึ
                                 
                        
                                                                 ้
                                                            ่
                                                            ี
                                                                                 
                   ซายเขาใจ เลาคราวๆ ใหฟงถงวา เจาหนุมกะเหรยงผนี เคยมพฤตการณไมนาไวใจเชนไรมาในอดต
                                                      ่
                                                                          ั
                                            ี
                                            ่
                                                ุ
                                                                       ี
                   เพราะเคยเปนทหารโจรกะเหรยง ทกคนเมอไดทราบก็พากันเงยบงนไป
                             
                                                      ื
                                                                
                                                   ุ
                                                                                     
                                                                      ั
                            “แงซาย  แกนึกวาแกจะใชอบายเกาๆ  มาเลนกับฉนไดอยางสะดวกงายดายอีกหรือ  ไหน
                                                           
                                                                                              
                                                                
                                                ่
                              ิ
                                                ี
                   ลองบอกมาซวา  กองโจรกะเหรยงใชใหแกเขามาเปนสาย  โดยขอสมครมาเปนคนใชของเราใน
                                                                                ั
                                                                                       
                                                    
                                                             ั
                   ระหวางเดนทาง แลวก็ดักปลนเราตอนไหน สวนตวแกเองละ แนใจหรอวาในครงนีจะรอดไปได”
                                                                                        ้
                                                                              ื
                                                                                      ้
                                           
                                                         
                                                                     
                                                                                      ั
                                   
                            ิ
                                                            ี
                            แงซายมองตอบเขาดวยสายตาตรงๆ มประกายแจมใส พรอมกับโคลงหัวนอยๆ
                                                                     
                                                                            
                                                                                                
                            “เปนความสตยจรงครบ  ผกอง  ผมมาขอสมครเปนคนใชเพือรวมทางไปกับทานดวย
                                                    
                                                    ู
                                                                         
                                                                                 ่
                               
                                      ั
                                           ิ
                                                                                    
                                                                               
                                              ั
                                                                    ั
                                                      ้
                    ุ
                             
                                                        ิ
                                                        ้
                                                      ั
                                                                ้
                                            
                                 ี
                                                                ี
                                                
                                                    
                                                                                              ่
                                  ุ
                       ิ
                   สจรตใจ ไมไดมอบายอะไรซอนเรนอยูทงสน ขณะน ผมเองก็ไมไดเปนทหารโจรกะเหรียงอีกแลว
                                                                                   ี
                                                                                
                                                                    
                                                                                             ่
                                                                                             ี
                                                              ื
                                                                                               ิ
                                                                       
                           ั
                                                    ี
                               
                                        ้
                                           
                   ในอาณาจกรปาดงพงพีนี  ทานยอมเปรยบเสมอนเสอใหญ  เปนเจาแหงปา  ชวิตของผมทตดตามไป
                                                         ื
                                                                                ี
                                                                 
                   ดวย ก็ยอมจะเปนประกันอยูในมอของทานอยูแลว จงฆาผมเสย ถาทานมความรสกวาผมทรยศ”
                                                            
                                                         
                                           
                                                                            
                                                                                     
                                              ื
                                                                       ี
                                                                                       ึ
                                                     
                                                                         
                                                                                     ู
                                                                             ื
                                   ่
                                                                    
                                                        
                                           ั
                                                                       
                                                                
                            “หมอนีพูดจาสาคญแฮะ หนาตาทาทางก็เขาทไมใชยอย หรอยังไง”
                                         ํ
                                                                  ี
                                       
                              ี
                                                                         ิ
                                                                                               ่
                                                                   
                            เสยงไชยยันตพึมพําออกมาเบาๆ  กับเชษฐา  สวนดารนจองเปงไปยังหนุมกะเหรียง  รูสึก
                                                                                                   
                                                                                        
                                        ุ
                   วาคณะนายจางของเขาทกคน  ดูจะพอใจแงซายมาก  แตทกคนกปลอยใหเปนหนาทของรพินทรใน
                              
                                                                          ็
                                                                                          ี
                                                                            
                                                                                 
                    
                                                                    ุ
                                                                                                    
                                                                                          ่
                            ั
                   การสอบซกเจรจา
                            “พฤตการณของแกลกลบ ไมนาไวใจเลย แงซาย”
                                             ึ
                                                ั
                                                    
                                 ิ
                                      ู
                            จอมพรานพดตรงๆ
                            “ไหน ลองเลาประวัตของแกไปใหละเอยดซ”
                                              ิ
                                                                 ิ
                                                             ี
                                       
                                                                                                     
                            “ผมชอแงซาย  เปนชาวกะเหรยง  แตก็ไมใชกะเหรยงแทนัก  ถนฐานเชอชาตของผมเปน
                                                                                 ่
                                                     ี
                                                               
                                 ่
                                                     ่
                                                           
                                 ื
                                                                                            ิ
                                                                 
                                                                                        ื
                                                                            
                                           
                                                                       ่
                                                                                 ิ
                                                                                        ้
                                                                       ี
                                                                                      
                   ชนอกเผาหนึง  ใชชวิตอยูยังดินแดนไกลโพนไปทางดานเหนือ  ผมไมมีทีอยูหลักแหลงแนนอน
                              ่
                                                         
                                          
                                    
                          
                       ี
                                     ี
                                                                                    ่
                                                                                           
                                                                                       
                                                                       
                                                                   ั
                                                                            
                                                                                                   ็
                                                ่
                                                        
                   ตลอดเวลามา  เรรอนพเนจรไปทว  ผมไดจากดินแดนอนเปนแหลงเกิดมาตงแตยังเปนทารกเลกๆ
                                                ั
                                  
                                   
                                                                                    ั
                                                                                    ้
                                                                                             ั
                                                                                       
                         ่
                                                                                        ั
                     ั
                     ้
                   ครงหนึงผมไดเปนทหารของนายพลอองซาน  ประจํากองรอย ‘เสอดาว’  ภายใตบงคบบญชาของผ         ู
                                                                    
                                                                                           ั
                                 
                                                                           ื
                   บงคบกองยินตอง  ทถกฝายของทานเรยกวาเปนกองโจรกะเหรยง  ตอมาผมไดหนีออกจากกองรอย
                    ั
                                                                                                    
                                        
                                                                        ี
                                                                        ่
                                                          
                                                   ี
                                               
                                     ี
                       ั
                                     ่
                                                                             
                                      ู
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   51   52   53   54   55   56   57   58   59   60   61