Page 54 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 54

54



                                                          
                                           
                            “เคยคนๆ หนา แตจําชอมนไมได เปนคนหนุม”
                                                     
                                                 ั
                                               ื
                                 ุ
                                               ่
                                                                 
                                 
                            “มาคนเดยว?”
                                    ี
                               ั
                            “ครบ คนเดียว”
                                              ุ
                                            ี
                                   ื
                                        
                            “บอกหรอเปลาวามธระอะไร?”
                                            ั
                                        
                                                             ั
                                                                                 ั
                                               ั
                            “ผมถามมนแลวครบ มนบอกแตเพียงมนจะมาขอพบนาย ออ! มนเรยกนายวา ‘ผกอง’”
                                                                             
                                                       
                                                                                               ู
                                                                                    ี
                                    ั
                                                                                               
                                                    ่
                                                     ี
                                                    ี
                                                               
                                                               ู
                                                                                                    ี
                                   
                                                                         
                            รพินทรยิงงงจัด ใครก็ตามทเรยกเขาวา ‘ผกอง’ อนเปนตาแหนงเดิมของเขา ในขณะทยัง
                                    ่
                                                                            ํ
                                                                                                    ่
                                                                     ั
                                                                            ้
                                                                               
                                                                           
                                    ํ
                   รบราชการเปนนายตารวจตระเวนชายแดน  ก็ยอมแสดงวาบุคคลผูนันรูจักอดีตของเขาอยางดี  โดย
                    ั
                              
                                 ้
                   ปกตแลวพรานพนเมองทวไปไมเคยเรยกเขาเชนนีเลย
                                                          
                                 ื
                       ิ
                                              
                                    ื
                         
                                        ั
                                        ่
                                                   ี
                                                             ้
                                      ุ
                                         ํ
                                    ี
                                           ั
                            “เขาอาจมธระสาคญอะไรกับคณก็ได”
                                                      ุ
                                           ้
                                           ึ
                            ม.ร.ว.เชษฐาพูดขนเบาๆ
                            จอมพรานพยักหนากับคนของเขา บอกวา
                                               ุ
                                             ิ
                                            ี
                                                  ํ
                                            ้
                                   ึ
                            “ใหเขาขนมาบนนซ บญคา”
                                   ้
                                                                                    ่
                                                                      
                                                                                                ู
                                ํ
                                                                                          
                                                         ึ
                             ุ
                            บญคารบคาแลวผละลงไป  เพียงอดใจเดียวก็นํารางของใครคนหนึงกาวเขาประตหองมา
                                  ั
                                        
                                     ํ
                                        ุ
                                   
                                                               
                                                            
                                                     
                   สายตาของรพินทรและทกคนมองไปยังรางนันเปนเปาหมายเดียวกัน
                                                         ้
                                                       
                                                    ิ
                            สงตระหงานขนาดหกฟุต  ผวเปนสทองแดง  ตาใหญคมกรบ  ในกรอบลกเปนประกาย
                                                          ี
                                                                                          ึ
                                                                                              
                             ู
                                                                              ิ
                                    
                                                                         
                                                        
                   สดใส ผมหยักศกยาว ปรกทายทอย รพินทร ไพรวัลย จองไปทรางนันอยางพินิจ เขาบอกกบตัวเอง
                                                                        ี
                                                                        ่
                                                                         
                                                                             ้
                                                                                               ั
                                                     ี
                                                     ่
                                              ื
                                                                                               
                                                                                                     
                    
                                 ็
                                                                                            
                                                                ู
                                                                                      
                                                                                         
                                                                   
                   วา  เขาไมเคยเหนชาวบานปาหรอกะเหรยงคนไหนมีรปรางและใบหนาคมสันเทาเจาหนุมรางยักษผู    
                                       
                            
                   นีมากอนเลย
                        
                    ้
                            อายุของชายผูนันประมาณ 25  ถง 30  ปเปนอยางสง  แตงกายแบบพวกพรานกะเหรยง
                                         ้
                                        
                                                                        ู
                                                        ึ
                                                                                                    ี
                                                                                                    ่
                           ็
                                  ่
                                 
                   อยางทเหนๆ อยูทัวไป ในมือถือปนวินเชสเตอรขนาด .44-40 แบบโบราณ กระบอกเกาคร่าครา อัน
                         ี
                                                                                              ํ
                         ่
                                                          ี
                                                          ่
                                        ี
                               ั
                                           ั
                                        ่
                                     ั
                                 
                   เปนปนบนหลงมาสมยทใชกนในตนศตวรรษท 19
                                              
                                                                          
                                                   ั
                                          ั
                                    ้
                                                         
                            ใบหนานัน  คลบคลายคลบคลาตอสายตาของรพินทรอยางไรชอบกล  วาจะเคยเห็นมา
                          
                   กอน แตขณะนีเขานึกไมออก
                                ้
                                        
                                                                         ่
                               
                                                                                      ้
                                                                                  ิ
                                                                 ุ
                                      ี
                                      ่
                                                            
                                                                                                   
                                                                            ั
                                           ้
                                                      
                                                ื
                                                ่
                            หนุมกะเหรยงผนัน  เมอกาวเขามาแลวก็ทรดกายลงนังขดสมาธกับพืน  วางปนไวขางๆ
                                         ู
                                         
                                                                                              
                                                          ่
                                                              
                   ตว ยกมอไหวเคารพมายังจอมพราน แลวก็นังนิงอยูดวยอาการสงบสํารวม
                    ั
                                                        ่
                          ื
                                 ่
                                 ื
                            “แกชออะไร?”
                            “แงซาย”
                                           ี
                                                   
                            เปนเสยงหาวตา มกังวาน ผานออกมาจากลาคออวบใหญนัน
                                 ี
                                        ่
                                                                ํ
                              
                                        ํ
                                                                             ้
                            “เอ...ดูเหมอนฉนจะคนหนาแกมากอนนะ”
                                              
                                              ุ
                                     ื
                                         ั
                                                                        
                            ใบหนานันปรากฏรอยยมกวาง มองเห็นฟนสะอาดเปนระเบยบ
                                    ้
                                                ้
                                                ิ
                                                                              ี
                                                                    ้
                                                                    ั
                            “ถกแลวครบ ผกอง ทานกับผมเคยพบกันมาครงหนึงแลว ทหวยกวาง ในวันกอนหนาท      ี ่
                                         
                                               
                                         ู
                                                                               ่
                                                                           
                                  
                                                                               ี
                                                                        ่
                                     ั
                              ู
                                                                         ึ
                               ี
                                                
                                                                         ่
                                           ํ
                                     ุ
                                        
                               ่
                   กองโจรกะเหรยงจะบกเขาทาลายคายตารวจตระเวนชายแดนหนงวัน”
                                                   ํ
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59