Page 78 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 78
78
ู
ั
่
ุ
“คณไมยักบอกใหเรารตวลวงหนาสกนิดวา พอเราเรมตนออกเดินทาง เราก็อยูใจกลาง
ิ
ั
ของดงลกแลว ทแรกพวกเราทงหมดหลงคดวา เรายังเดินกันอยูในละแวกหมบาน”
ิ
ู
ึ
้
ั
ี
ี
“แงซายบอกอก?”
เชษฐาหัวเราะ พยักหนา
“ก็ถกของแงซายแลวครบ ความจริงสถานีกักสตว และบานพักหนองน้าแหงมนก็คอใจ
ื
ํ
ั
ู
ั
ั
กลางดงนันเอง เมอ 4-5 ปกอน สมยทผมจะมาต้งเปนบานพักถาวรขนได ผมก็ตองรบกับชางอยูนาน
้
ึ
ั
่
ื
ั
่
ี
่
้
ื
ํ
ุ
ี
ั
ุ
ื
ื
ทเดียว ทกวันนีก็เหมอนกัน เผลอไมได วันสองวันเสอมนรองอยูใกลๆ ในเวลากลางคน คณอาพล
ื
่
้
่
่
่
๊
ั
่
ั
เพิงจะตดทางใหรถจิปวิงเขามาไดเมอไมกีเดือนนีเอง กอนหนานันผมตองใหเกวียนบรรทุกสตว
้
ี
่
ั
ิ
ี
ออกไป เขตปาแถบนีวาอนทจรงแลวก็เรยกวาเปน ‘ปามรณะ’ พรานถาไมชํานาญจริงๆ แลวก็ จะไม
กลาออกเดนอยางเด็ดขาด แตไหนแตไรมา ก็มผมและคนของผมเพยง 7-8 คนเทานันททองเทยวอยู
ี
ี
ี
่
้
ิ
่
ี
ื
พรานตางถนแปลกหนาจะไมแผวพานเขามาเลย หรอถาจะเขามาก็ตองอาศยพวกเรา ทเรยกวาปา
่
ี
ี
่
ิ
ั
้
ํ
ํ
ํ
ี
่
่
ี
ํ
ํ
ุ
มรณะกคอ แหลงน้า ปาบรเวณนีกันดารน้าอยางทสด ถาไมชานาญรตาแหนงทตงของหนองน้าแลว
ื
ั
้
ู
ิ
็
ํ
ํ
่
้
ื
ํ
เดินเจ็ดวันเจ็ดคนก็ไมพบน้า มีหวังอดนาตาย เพราะพวกเดินปาจะเอาน้าติดตัวไปดวยอยางเกงทีสุด
่
ก็ใชไดไมเกิน 3 วัน เฉพาะดืมอยางเดียว ผมสงสยวาคนใชบรรดาศกดิของเราคนนี คงจะซอกซอน
้
ั
ั
์
่
ั
ี
ื
ี
้
้
ุ
ี
ไปปรทเดียวในละแวกน แตผมหรอคนของผมก็ไมเคยเจอหมอนีสกท ในระหวางเดินปาแถบนีมา
่
ี
ํ
้
ั
้
ั
ุ
ั
เปนเวลานาน ผมพบเขาครงแรกและครงสดทาย ก็ตอนสมยทผมยังเปนตารวจชายแดนในคราวโนน
่
ั
้
ี
ี
อยางทเลาใหฟงแลว จากนนก็ไมไดพบอก จนกระทังเขาเขามาสมัครเปนคนใชของเรา”
่
ี
่
ุ
่
ั
ี
ิ
ชวโมงเศษผาน ไปปาทโปรงโลงแดงโกรน เรมจะหนาแนนเขยวชอมขนเปนลาดับ
ํ
ึ
้
่
่
ุ
ั
รพินทรบอกใหทกคนทราบว ากําลงจะเขาเขตหุบแหงหนึง ตลอดเวลาตงแตออกเดินทางมา
ั
้
นอกจากรอยเทาชางทแทบจะหลกไมพนแลว ก็ไมปรากฏรองรอยของสตวชนิดใดแผวพานมาให
ี
ั
่
ี
ิ
้
่
ั
่
ึ
้
ิ
่
เห็นทงสน นอกจากเหยียวดงตวใหญ ทเกาะเดนอยูบนยอดกระหราง ซง ม.ร.ว.ดารนใช .270 ตด
ิ
ั
ี
ศนยกลองทีถืออยูในมือ สองรวงลงมาดวยความมันมือ
ู
่
ุ
ึ
ี
่
่
คณะนายจางทงสามเรมจะดมน้าดวยความกระหายเพราะอากาศททวีความระออบอาวขน
้
ํ
ื
้
่
ิ
ั
ู
ึ
ุ
ื
่
ทกขณะ ผสมกับความเหนอยจากการเดิน สวน รพินทร ไพรวัลย ยังเฉยๆ ไมรสกอะไรเลย ฝเทาท ุ
่
ิ
ู
ั
่
กาวยางคงไดระดับอยูเหมอนเดิม ในขณะทีทกคนเรมรสกในการลา แตยังไมมใครคดจะกลบไปนัง
ิ
่
ื
ึ
ี
ุ
เกวียน
่
โดยเฉพาะอยางยิง ม.ร.ว.หญิงดาริน ภายหลังจากหยุดขอน้าดืมจากรพินทรแลว ก็ออก
ํ
่
ื
เดินนําหนา เหมอนจะเปนผนําตอไป ผวแกมทงสองของหลอนแดงปรง เหงอเกาะพราวไปตลอดทง
ู
ั
ั
่
้
ิ
ั
ื
่
้
ใบหนา
ั
“ไมเห็นจะพบอะไรสกหนอยเลย นอกจากไอเหยียวทเรศตัวนัน!” หลอนบน
ุ
้
่
้
จอมพรานยิมๆ อยูในลกษณะเดิมของเขา
ั
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
