Page 79 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 79

79





                                                                    ั
                                     ู
                                                                          
                                     
                                                      ่
                                                      ิ
                                        ิ
                                                        
                                                                                                   
                                                                                               
                            ลกเขาไปสบรเวณหุบ  และเรมตนเดินโดยอาศยดานชาง  สองฟากทางเปนไมใหญทบ
                                                                                                     ึ
                                                                                           
                                
                             ึ
                                                 
                          
                                                   ่
                                                                                         ั
                                                                                            
                                                                                             ั
                                                                        ื
                                                   ี
                                                           
                                                                 ื
                   รพินทรปลด 30-06  ออกจากไหลทสะพายอยูลงมาถอไวในมอ  เชษฐาและไชยยนตสงเกตเห็นก็
                       ั
                                                                   
                      ิ
                                                              ื
                                   ี
                                          
                         ิ
                                                                                                    ี
                   ปฏบตตามในทันท  ปลดปนจากการสะพายลงมาถอไวบาง  จอมพรานกระซบกับเชษฐา  ใหเรยก
                                                                                    ิ
                                                     
                                               ึ
                                 ิ
                                         
                                         ุ
                   หญงสาวลงมาเดนรวมกลม เขานกวาหลอนจะดือเหมอนเคย แตปรากฏวาดารนปฏบตตามโดยดี
                                                                                        ิ
                                                                        
                                                                                    ิ
                                                                ื
                                                           ้
                                                                                           ิ
                                                                                         ั
                      ิ
                                                      ็
                                            ื
                                                 ่
                                                
                                                   ั
                              ํ
                                         ั
                            “ทาไม .270 ทฉนถออยูนี มนเลกเกินไปใชไหมสําหรับการเดินไปขางหนา” หลอนถาม
                                        ่
                                        ี
                                
                                                                                              ั
                                                         ็
                                         ั
                                              ุ
                                                                        ั
                                                                                             
                                                   ิ
                            “เปลาหรอกครบ  คณหญงเดินเรวเกินไป  ผมกลววาพวกเราจะเดินตามไมทน  แลว
                                                                                                     
                               ้
                   คณหญงก็จะทงใหเราหลงทางเสย”
                    ุ
                         ิ
                                              ี
                               ิ
                                 ํ
                                       ี
                              
                            เปนคาตอบเรยบๆ หนาตาเฉยตามเคย
                                                         ี
                                   
                                                                 
                                                                     ่
                                            
                               
                                                                  ิ
                                                 
                            หลอนคอนขวับแลวก็ไมพูดอะไรอก เดินอยูชดพีชาย
                                                                          ้
                                                          ่
                                                         ี
                                                         ่
                                                                               
                                                                                         
                            รพินทรบยปากใหคณะนายจางดูทกิงตะแบกตนหนึง ขนอยูขางๆ ทาง เปนกิงขนาดทอน
                                                                              
                                    ุ
                                                                   
                                                                       ่
                                                                                                   
                                                                                            ่
                                                                          ึ
                                    
                                   
                                            ิ
                                                     
                                                                                     ึ
                              ู
                              
                           ั
                                                                   ็
                                                                
                                                                                                     ่
                                                              ํ
                   ขามรอยหกลลงมา โดยหอยตดเปลอกอยูนิดเดียว ลาตนเตมไปดวยรอยเลบจิกลกราวกับตอกดวยสว
                                                                                ็
                                                                                                     ิ
                                                ื
                       ี
                                           
                                                                           
                   เขาอธบายใหทราบวา นันเปนการลองเขยวดวยความคะนองของเจาหมควาย มนเพิงเกิดขนเมอไมกี   ่
                                                     ี
                                                                              ี
                                                     ้
                        ิ
                                                                                                 ื
                                                                                                 ่
                                                                                        ่
                                                                                                     
                                                                                              ้
                                                                                              ึ
                                       ่
                                                                                     ั
                              ั
                                                                                                ่
                         ่
                    ึ
                                                   
                   อดใจนีเอง สงเกตดูจากรอยทยังสดอยู เมอผานไปไดอกสองสามกาว ก็ชใหดูรอยกระทง ทตดทาง
                                                                 ี
                                                      ื
                                                                                                ี
                                                                                                 ั
                                                                                             ิ
                                                        
                                            ่
                                            ี
                                                      ่
                                                                                 ้
                                                                                 ี
                   ขามจากฝงซายไปฝงขวา
                           
                              
                    
                                   
                                   
                           
                            “เมอคนนีเอง โทนเสยดวย”
                                              ี
                                 ื
                                    ้
                               ่
                               ื
                                                                  ่
                            “เรามีหวังจะพบอะไรระหวางทีเดินไปไหมนี?”
                                                      ่
                                      ึ
                                      ้
                            เชษฐาถามขนเบาๆ
                                                                ่
                                                                                     ั
                                                                                        ี
                                         ้
                                         ั
                                                                                        ่
                                                                                             ื
                            “อาจจะครบ ทงไอทเราตองการพบ และทีเราไมตองการพบ สงสาคญทสดก็คอ อยาเดิน
                                                                                          ุ
                                     ั
                                                 
                                             ่
                                                                     
                                                                      
                                             ี
                                                                                ่
                                                                                   ํ
                                                                                ิ
                                            
                    ุ
                   คยกันเอะอะนัก”
                                                               ี
                                  ั
                                           ี
                            ยังไมทนจะขาดเสยงของจอมพราน ก็มเสยงตะโกนเอะอะดังมาจากกองเกวียนทายขบวน
                                 
                                                                                               
                                                             ี
                                                                             ื
                   ทงหมดหยุดชะงกในทนทนัน  รพินทรตะโกนถามไปดวยภาษาพืนเมองโตตอบกันอยูคร  เขาก็หัน
                                      ั
                                                    
                                                                          ้
                                                                                           
                                                                                             
                    ้
                                         ี
                                          ้
                                 ั
                                                                                             ู
                    ั
                                                  ื
                                                  ่
                                     ี
                                 
                   มาทางคณะนายจาง ทพากันยืนหนาตน
                                            ้
                            “อะไร? เกิดอะไรขึนคุณรพินทร?”
                                                                                       ่
                                             ั
                                                                  
                                                                                  ื
                                                                                              ั
                                                                                         
                                                               ุ
                                 ี
                               
                                                                    
                                                          ่
                                                          ี
                            “ไมมอะไรหรอกครบ  เสยกับเกิดทเดินคมอยูทายขบวน  เห็นเสอดําวิงผานหลงไป  เขา
                                                  
                                                                 
                                                        ั
                   บอกวา พอเขาเดินคลอยหลง มนก็เผนขามตดทาง ยิงไมทน”
                                                                   ั
                                             ั
                                          ั
                                     
                                                 
                                                    
                                                                                             
                                     
                                                                                      ี
                                                              
                                                                         ้
                                                                                                   ิ
                            เขาตอบพรอมหัวเราะเบาๆ ออกเดินนําตอไป เชษฐายิมอยูในอาการเรยบๆ เปนปกต ไม    
                                                                             
                                                                                            
                                                             ั
                                                                                    
                                    
                                                         ่
                    ่
                                                                       ื
                   ตนเตนอะไรนัก แตไชยยันตผวปากหวือ เปลยนลกษณะการถอปนมาอยูในทาเตรยมพรอม สวนดา
                                            ิ
                                           
                                                                                
                    ื
                                                                                       ี
                                                         ี
                        
                                                                          
                                                                                           
                                 
                   รนแทนทจะถอปนเหมอนแตแรก         หลอนกลบสงไปใหบญคา...พรานของรพินทรชวยสะพายให
                                                                                          
                                      ื
                                                                        ํ
                                                      
                    ิ
                                                                     ุ
                               ื
                           ่
                                                           ั
                                                              
                           ี
                                ู
                                
                                 ึ
                             ิ
                             ่
                                                                                                  
                                                                              ่
                                                                               ู
                                                                               
                                                                              ี
                      
                                                                           ื
                                                                           ่
                                                                                ึ
                                                                                      
                   หลอนอาจเรมรสกหนัก เพราะเดินทางมาไกลพอสมควร และคงเบอทรสกวาไมพบอะไรมาเปนเปา        
                                                                        ้
                                  
                                               ่
                                                    
                                                           
                                                                     
                             ั
                                                ิ
                                            ้
                                         
                                            ั
                   เลย คงเดนตวเปลาโดยมปนสนทตดอยูกับซองขางตะโพกเทานัน
                                       ี
                                               ี
                           ิ

                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   74   75   76   77   78   79   80   81   82   83   84