Page 84 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 84

84



                                        
                                                  
                            ม.ร.ว.เชษฐา จุปากเบาๆ บนมาวา
                                                    
                                                                       ี
                                                                   
                                                                 ั
                                   ั
                            “แกละมนเปนเสยอยางนี  ไมรอบคอบเลยพบผา  เสยแรงเปนนายทหาร  จําเรองเกาไมได
                                       
                                                 ้
                                          ี
                                                                                            ื
                                                                                                    
                                                                                            ่
                                                                              
                                                    
                   เหรอ  เมอหนารอนปกอนโนน  แกก็เขาปาประจวบครขนธกับฉน  ก็ไอแบบนีแหละ  ยิงแลวไมคาย
                                                      
                                 
                                                                                               
                                                                                                   
                                     
                                                                               
                                                                  ั
                                                                     
                                                                         ั
                          ่
                          ื
                                                               ี
                                                                                    ้
                                                                 ี
                          ิ
                                 ื
                             
                                                               ่
                                                                                         ่
                                                                           
                                                                        
                                              
                                           ั
                                                    
                                                                                         ั
                   ปลอกทงแลวก็ลม พอกวางมนเขามาใตหาง แกก็เหนียวไกใหญ แลวก็สบถสาบานลนวา ไอกวางตัว
                          ้
                                                                   
                                   
                                                                              ู
                                                                                      ี
                                                                                 ื
                                                                                 ่
                    ้
                                               
                       ั
                                                        
                                                     ี
                                                     ่
                          ี
                                                                                                   ่
                   นันมนมดี เพราะปนของแกยิงไมออก ทแทก็เพราะแกไมไดกระชากลกเลอนเตรยมไวนันเอง นันดี
                                                                                             ่
                                                                  ื
                                                               
                          
                                                                         
                                                                      ื
                                                            
                                                    
                      ั
                                                                                                     
                                   
                                       
                                                                             ั
                                                                                      
                                                                                  
                                                                                    ี
                                                                                    ่
                   วามนเปนกวาง แลวก็เขามาใหแกยิงใตหางนะ ถาเปนเสอหรอชาง มนชารจรเขามาแลว แกมวแตข     ้ ี
                                                                                                 ั
                                                                                           
                   หลงขลมแบบนีก็มหวังเกม”
                        ี
                        ้
                         ื
                                   ี
                                ้
                                      
                                       ่
                            “ก็ไชยยันตนีนา”
                               ิ
                            ดารนไมยอมปลอยโอกาสใหผานไป
                                          
                                                      
                                   
                                                           
                                                                                  ี
                                                                      
                                                                                                ั
                                                                                    
                                                                                  ่
                                                                                                     ั
                                      
                            “ถงเขาจะเปนนายทหาร       เขาก็เปนนายทหารปนใหญ      ทใชยิงดวยกลไกอตโนมต  ิ
                              ึ
                                                        ิ
                                                                                    ั
                                                            
                                                ู
                                                   ื
                                                   ่
                            ้
                                                                           ั
                                                                                  ิ
                                                                                 ั
                                                                                                ุ
                                                             ํ
                                                             ่
                                                                    ั
                   เพราะฉะนันพอมายิงไรเฟลแบบลกเลอน ก็คดอยูราไปวามนคงจะอตโนมตสลดปลอกกระสนเอง”
                                                
                                              
                                        ่
                            “เอาเลย ไดทขแพะไลเขา นอย!”
                                        ี
                                       ี
                                            ํ
                                     
                              ่
                                                  
                            เพือนชายรองมา ทาหนายูยี  ่

                                                                                 
                                                              ํ
                                                                         
                                                                                                  ุ
                                    ้
                                 ุ
                                    ั
                                                              ่
                                ่
                                                                              
                                                                                   ื
                                ี
                            ในทสดทงหมดก็เดินลงไปตามทางลาดตา  มองเห็นปาโปรงอยูเบองหนา  ขณะททกคน
                                                                                                 ี
                                                                                   ้
                                                                                                 ่
                                                            
                            ุ
                                                     
                                                                            ่
                                   ิ
                                            
                                             
                   กําลงเดินคยกันเพลน รพินทรผเดินนําอยูเบองหนา ก็หยุดชะงักกับทีอยางกะทันหัน เชษฐา ไชยยันต
                      ั
                                             ู
                                                       ื
                                                       ้
                                                               ้
                                                                                     
                                                                    ั
                                                               ื
                                                           ี
                   และดารน  ซงเดินตามกันมาอยางไมเปนระเบยบเบองหลง  กาวมาทนและตางก็พลอยหยุดกึกลง
                          ิ
                               ึ
                                                     
                                                                               ั
                                                   
                               ่
                   หมดทกคน
                         ุ
                                ้
                                                                          ํ
                                                                                 
                            บนพืนดินเบองหนา  หางออกไปไมเกิน 15  เมตร  ลายาวมสวนอวบขนาดทอนขาของ
                                                                                              
                                                                               ี
                                       ้
                                                          
                                       ื
                                             
                                                                 
                                                                     ํ
                               ่
                                                                                              ี
                                                        ี
                                                                                              ่
                                                                           
                                                                                    ื
                                                                                               
                   อะไรชนิดหนึง  ทอดขวางอยูกลางทาง  สของมนเปนสน้าตาลออนกลมกลนกับใบไผทรวงกลาด
                                                                   ี
                                                             ั
                           
                                                                                                ้
                               ้
                   เกลอนอยูกับพืน  จนแทบเปนสเดียวกัน  ถาไมใชเพราะอาการเคลือนไหวแสกสากไปกับพืนอยาง
                                                                            ่
                      ่
                                                        
                                           
                                              ี
                      ื
                                                              
                                                            
                                                 ื
                                          ั
                                                 ้
                                 ื
                                                                                          
                                                                                            
                                                      
                                                                                                  ้
                        
                                                                                               ั
                                 ่
                   แชมชา  มนเคลอนไปในลกษณะเลอยไมเห็นหัว  และไมปรากฏสวนหาง  ทวาแตแลวบดนันเอง
                                                                    
                                                                            
                            ั
                      
                                      ี
                                                      ้
                                                    
                    ั
                                                   ู
                                                                               ้
                            
                                                      ึ
                                                                               ั
                                                                                     ํ
                                                                                       ู
                                                                                                  ้
                                                                      ั
                   ลกษณะคลายๆ  กันอกสวนหนง  ก็ชราขนมาอยางรวดเรวฉบพลน  ตงเปนลาสงกวาระดับพืนเลย
                                                                                  
                                                                    ็
                                                                          ั
                                              ึ
                                              ่
                                        
                                                                   ึ
                                                                                       
                                                                   ้
                                                          ่
                                            ุ
                                                 ่
                                                 ี
                                         
                         ี
                   ระดับศรษะของคณะเดินปาทกคนทพากันยืนนิงอยู      ขนไปเกินกวาชวงแขนแผพังพานแบบใหญ
                                                                               
                                                              ั
                                                                
                                                                ู
                                                 
                                  
                                                              ้
                   ออกไปเกือบจะเทากระดงยอมๆ พรอมกับดวงตาทงคทฝงอยูในเบาลึกแดงฉาน ราวกับทับทิม และ
                                                                   
                                                                      
                                                                          
                                                                 ี
                                                                 ่
                         ้
                         ิ
                   ปลายลนสองแฉกอนตวัดอยูแปลบปลาบ
                                           
                                   ั
                            มจจุราชรายแหงดงดิบ! พญาจงอาง!
                                    
                             ั
                                                  ้
                                                  ื
                                          ่
                                                                        
                                                                                      ี
                                                                              
                                                                                   ิ
                            ใครคนใดคนหนึง...จากเบองหลงของเขาขยับตว แตรพินทรกระซบเฉยบขาด
                                                       ั
                                                                   ั
                            “อยา! เฉยไว!”
                                                ั
                                                                  ึ
                                   
                                                                           
                            “สวรรคโปรดเถอะ ถามนฟาดหัวฉกลงมาก็ถงพวกเราแลว”
                                              
                            ใครอกคนหนึงครางแหบๆ ออกมาเบาทสด
                                        ่
                                                             ่
                                 ี
                                                               ุ
                                                             ี
                                      ั
                            “คณชายครบ”
                              ุ
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89