Page 73 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 73

73



                                                                                                   
                                          ่
                                                           
                            ม.ร.ว.เชษฐา  พีชาย  พูดมาอีกคนพรอมกับหัวเราะหึๆ  มองดูนองสาวคนสวยอยางออน
                                                  ี
                            ิ
                                                            
                                                                                                  ้
                                                                                                  ึ
                                                                                         
                                                                     
                                                                  ั
                   ระอา  หญงสาวไมสนใจ  หัวเราะเสยงใส  แกลงซอมชกปนอยางรวดเรวจากซองขางตะโพกขนมา
                                   
                                                                               ็
                                                              
                                          ่
                             
                                          ี
                        
                   ควงเลน แลวพยักหนาไปทหมวกของรพินทร    
                                                                                   ั
                                             ี
                                             ่
                            “วาแตหนังเสอดาวทคาดหมวกของคณนันเถอะ  สวยดีนี  ขอใหฉนเอามาคาดหมวกของ
                                                                                  
                                                              ่
                                       ื
                                                           ุ
                                                                            ่
                                 
                           ่
                           ั
                    ั
                   ฉนโกๆ มงจะไดไหม”
                                                            ื
                                      ้
                                                               ี
                                                                                                     ิ
                                                               ่
                                                                ิ
                                             ี
                                                                    
                            จอมพรานยิมพรายรบถอดแถบหนังเสอทตดอยูกับหมวกเขาออก          ควาหมวกของหญง
                              ื
                   สาวไปจากมอของหลอน จัดการคาดพันไวใหอยางเรียบรอย แลวกมศีรษะสงคืนมาให
                                                                            ็
                                                    ุ
                                                                                ่
                                     ั
                            “เอาเลยครบ ผมขอมอบใหคณหญงดวยความยินดี และเตมใจยิง”
                                                         ิ
                            “ขอบใจมาก”
                                                                                ื
                                   
                                                                                           
                               
                                                                ู
                            หลอนรองออกมาและหัวเราะแจมใส มองดหมวกทคาดหนังเสอดาวของหลอน ซงเขาทา       ํ
                                                                                                ึ
                                                                                                ่
                                                                       ่
                                                                       ี
                                                                         
                                                                ั
                   ใหอยางดีอกดีใจ  แลวรวบผมบรรจงสวมหมวกใบนนเดินไปเปดหีบเลกๆ  บนเกวียนคนหนึงขน
                                                                ้
                                                                                                  ่
                                      
                                                                                                     ้
                                                                               ็
                                                                                              ั
                                                                                                     ึ
                   สองกระจก พีชายกบเพือนชายพากันถอนใจเฮอกสนหัวอยูดิกๆ
                                       ่
                                                                    
                                   ั
                                                              ่
                               ่
                                                              ั
                    
                                                          ื
                            “ผมเกรงใจคุณรพินทรเหลือเกินทีมียายนอยมาเพิมภาระใหแกคณะของเรา”
                                                                     ่
                                                        ่
                                                                                      ํ
                                                                      ู
                                                                      
                                                   ี
                                                                                                 
                                                   ่
                                                  
                                                                                                  ้
                            เชษฐาพูดเบาๆ  ตามองอยูทพรานใหญดวยความรสกแทจรงตรงกับคาพูด  รพินทรยิมให
                                                            
                                                                           
                                                                             ิ
                                                                       ึ
                        
                                                                          ่
                                         ู
                                                                   
                                              ์
                                                         
                                                                                  ิ
                                ุ
                   นายจางผเปนสภาพบรษสงศกดิของเขาอยางออนโยน พรอมกับสนหนาปฏเสธชาๆ
                                     ุ
                           ู
                                      ุ
                             
                           
                                                                          ั
                                                                                      
                                           ั
                                                         ุ
                                                                              
                                                                              ู
                                                                                              ุ
                            “โปรดอยากังวลอะไรไปเลยครับคณชาย เดียวนีผมมความรสกอยางจรงใจวา คณหญงดา
                                                                               ึ
                                                                                       ิ
                                                                        ี
                                                                    ้
                                                                                                   ิ
                                                                ๋
                   รนมคณคาจําเปนยิงสาหรบคณะของเรามากมายทเดียว       เกียวกับความรในดานการแพทยของเธอ
                        ุ
                       ี
                           
                    ิ
                                                                                 ู
                                     ํ
                                   ่
                                         ั
                                                                      ่
                                
                                                             ี
                                                                                                  
                                                                                                  ู
                                                                                                     ิ
                                                               ั
                                                                           ั
                                                                                        ิ
                                                                                           ั
                                                            
                                                                              
                                                     ื
                             
                                 ่
                                                     ่
                                             ื
                   พวกเราจะตองพึงเธอแนๆ  เรองจุกจิกอนๆ  สวนตวของเธอ  อนเปนธรรมชาตสามญของผหญง
                                             ่
                                       
                                                                             ั
                          ิ
                                                                                        
                                                                                     ่
                                                                                     ึ
                               
                                                                                ั
                                          
                                                                                                  ิ
                                   
                                                        ั
                   ความจรงก็ไมไดเปนภาระยุงยากอะไรสาหรบพวกเราเลย  และสาหรบตวเธอซงเปนเพียงผหญงคน
                                                                          ํ
                                                                                               ู
                                                                                               
                                                    ํ
                                                                        ่
                                                                              
                                           
                                                                        ี
                                                                                                ุ
                   เดียวในคณะของเรา  ก็คงไมเหลอบากวาแรงอะไรนัก  ในการทเราจะชวยกันใหการพิทกษคมครอง
                                                                                            ั
                                                                                                
                                              ื
                                                 
                   ผมคดวาถาความจําเปนจรงๆ มาถง คณหญงดารนจะเปนผหญงทกลาหาญ บกบน ทรหด พอท่จะ
                                                                                                    ี
                                                                     
                                                                     ู
                                                                        ิ
                                     
                           
                                                                                       ึ
                                                                                    ึ
                                                                             
                                                                          ี
                                                                          ่
                       ิ
                                                            ิ
                                                ึ
                                                                  
                                         ิ
                                                        ิ
                                                   ุ
                                             ี
                             ั
                       ุ
                   สมบกสมบนกับเราไดอยางดีทเดียว”
                                      
                                                           
                                  ้
                                                                                   ิ
                                                                                     
                                                                                           ํ
                            เชษฐายิมออกมาอยางพึงพอใจ เขาเปนคนรกและตามใจนองสาวมใชนอย คาพูดของจอม
                                                                ั
                         ํ
                   พรานทาความปลอดโปรงใจใหแกเขาอยางยิง
                                        
                                                        ่
                                      ี
                            “ทกอยางเรยบรอยแลวไมใชร?”
                                                    
                                         
                                                     ึ
                              ุ
                                              
                                                  
                            “ครบ เรยบรอยทกอยาง เราจะรอใหฟาสางกวานีอกสกนิด ฤกษเดินทางของเรา 6 นาฬิกา
                                          ุ
                               ั
                                   ี
                                                                         ั
                                                                      ี
                                                                     ้
                                       
                          ื
                                         ี
                                 ี
                   ตรง เหลอเวลาอก 15 นาท”
                                                                        ั
                                                                        ้
                                                 ิ
                                      
                                                                                      
                                       ํ
                                                                                      ู
                                      ู
                                                                    
                                 ํ
                                                           
                            นายอาพลผอานวยการบรษัทไทยไวลดไลฟ พรอมทงนายประเสรฐผจัดการ และคนงาน
                                                                                   ิ
                        ิ
                                                                                                ้
                                                 ึ
                   ในบรษัททมกคนกับรพินทร ไดมาถงหนองน้าแหงกอนกําหนดออกเดินทางเลกนอย พวกนันมากัน
                                                         ํ
                            ี
                                
                                           
                            ่
                                ุ
                              ั
                                                                                    ็
                   เตมคนรถจิปบรรทกใหญ เปนการมาคอยสงและอานวยพรใหดวยอธยาศยไมตรจิตอนดี
                     ็
                                                       
                                                                      
                                        
                                                                           ั
                                   ุ
                                                                                ั
                            ๊
                                                             ํ
                                                                                      ี
                                           
                                                                                         ั
                       ั
                                                                  ่
                                   
                                       
                                                        
                                                        ุ
                                          ั
                                                                             
                             ั
                                                           ุ
                                                                 
                                                                  ี
                            ทงสองฝายตางทกทาย และจับกลมคยกันอยูทลานกวางหนากองคาราวาน
                             ้
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77   78