Page 72 - PDF-เพชรพระอุมา 1 ไพรมหากาฬ
P. 72

72



                              ่
                                                                              
                                                    ื
                                                                                     
                                                               
                                                                  ี
                                                                  ่
                       ํ
                                                                ี
                                                                                             ี
                   กับลาขา ‘เฉียว’  ไปตลอดกายกลมกลนสวยงามไมมทติอะไรเลย  ถาหากหลอนจะเตรยมเขาหนา
                     
                                                               ั
                                                                           ้
                                      ํ
                                                                         ้
                                                                   ิ
                   กลองภาพยนตร  แตสาหรบการเตรยมออกเดินทางกนจรงๆ  ครงนี  รพินทร  ไพรวลย  เต็มไปดวย
                                                                         ั
                                                                                         ั
                                                                                   
                                         ั
                                                 ี
                                 
                               
                         
                   ความออนอกออนใจ
                                       ื
                                                                  ื
                                                              ่
                                                              ี
                                                               ํ
                               
                                              
                            หลอนก็ดูเหมอนจะอานสายตาของเขา ทชาเลองผานมาบอยๆ ได ถามมาวา
                                                                            
                                                                     
                                    ั
                                       ี
                              ํ
                            “ราคาญฉนอกละซ นายพราน”
                                            ิ
                                                                                       ื
                                                   ิ
                                                                               
                                              ุ
                                
                                                            ั
                                                                            ิ
                                                                       ุ
                                           
                            “เปลาเลยครบ  โธ...คณหญง!  ผมกําลงจะชมวา  คณหญงสงางามเหลอเกิน  แตก็ไมกลา
                                      ั
                   ชม”
                            “อยาเลย!”
                                                         ื
                            หลอนรองปนหัวเราะ มอาการเหมอนจะคอน
                                                               
                               
                                                ี
                                   
                                                                                            ั
                                                                                        ุ
                                          ุ
                                                                           ิ
                                                                                
                            “ฉนอานสายตาคณออกหรอกนะ คงนึกนินทาอยูในใจซนะ ถาฉนเปนคณ ฉนจะชอบใจ
                                                                     
                                 
                                                                                      
                              ั
                                                                                  ั
                                     ั
                                                                
                                                                            ุ
                                                                           ี
                                                                           ่
                                                ั
                                              
                                                           ุ
                                                                                    
                   อยางทสด  ถามใครสกคนมาแตงตวสวยๆ  ใหคณดูเลน  ในขณะทคณมองไมเห็นอะไรเลยนอกจาก
                          ุ
                                ี
                              
                         ่
                         ี
                   ควายปาเถอนเปลาเปลยวของธรรมชาตรอบดาน”
                                  
                            ่
                                                    ิ
                                      ่
                                      ี
                            ื
                         
                                                                     ุ
                                                ่
                                                  
                                     
                            “เอาอกแลว วา! นอยนีเปนยังไงแฮะ เจอะหนาคณรพินทรเปนตองชวนทะเลาะทุกที เรา
                                 ี
                                             
                                     
                                          ้
                                       ๋
                   จะออกเดินทางกันอยูเดียวนีแลวนะ”
                                                         ี
                            ไชยยันตจุปากบนพรอมกับโคลงศรษะ พรานใหญหัวเราะเบาๆ
                                   
                                    
                                          
                                              
                                                                      
                                                                                                ุ
                              ุ
                                                                       
                            “คณหญงอาจนึกสนุกก็ไดในการทะเลาะกับผม  แตผมนะ  เห็นจะไมทะเลาะกับคณหญง
                                                                                                     ิ
                                   ิ
                                                                                      
                                         ิ
                                    ุ
                                                                           ี
                                                                ี
                                                                              
                                                                     ู
                          ั
                                                                ่
                                                  
                                                                           ่
                   หรอกครบ ยอมใหคณหญงทะเลาะขางเดียวตามหนาทของลกจางทดี งา...”
                                                                      ุ
                                                          ิ
                                          ่
                                                                                         ั
                                                                                                     
                                          ื
                                               
                                                                            
                                                                                      ้
                            เขาพิจารณาดูเครองแตงกายของหญงสาว ดวยตาสกใสเปนประกาย ยิมขนๆ ระบายอยูท     ี ่
                   ริมฝปาก
                            “คณหญงเห็นจะเตรยมชดเดินปามาหลายชดกระมงครบ”
                                                                ุ
                                                 ุ
                                             ี
                                   ิ
                                                       
                              ุ
                                                                      ั
                                                                         ั
                            “ออ ไมตองมาประชด เจ็ดวันเจ็ดสเลย ไมมซา”
                                                               
                                    
                                                                ี
                                  
                                                         ี
                              
                                                                  ้
                                                                  ํ
                               ิ
                                   ิ
                                                       ั
                                                                                
                            ดารนเชดหนาบอก ถอดหมวกสกหลาดของหลอนออกมาดัดปก
                                                                   
                                                                         ้
                                                                                          ํ
                                                                         ั
                                                     
                                                                                          ้
                                                                                             ู
                                                                                     
                                                                 ี
                                                                                       
                            “นอยไปหนอยครบ ควรจะเปน 30 วัน 30 ส ตลอดทงเดือนจะไดไมตองซา ลกหาบเราม    ี
                                           ั
                   ตง 16 คน”
                    ั
                    ้
                              ึ
                                   ิ
                            “ถงวาซ!”
                                        ิ
                                    
                            เพือนหนุมเสรม หันไปพยักหนากับรพินทร
                              ่
                                                  ี
                            “ปลอยพระเดชพระคณเสยคนหนึงเถอะ  พอเราเรมเดินทางออกจากหลมชาง  เหตการณ
                                
                                              ุ
                                                                      ิ
                                                                                        
                                                                                          
                                                                      ่
                                                                                                 ุ
                                                        ่
                                              
                    ั
                                           ้
                                                                          ํ
                                                        ิ
                   มนคงจะสอนเขาเอง ระยะนีปลอยใหเจาหญงประพาสปาในเชงสาราญอรยาบถไปพลางๆ กอน ขา      
                                                                       ิ
                                                                                 ิ
                                                                                ิ
                                                                  ้
                                                                                               ุ
                                                   ุ
                                       ุ
                                     ํ
                         ิ
                   ทาสบรวารอุปกรณบารงบาเรอความสขของเราในตอนนียังพรกพรอม         เจาหญงจะทรงชดแฟนซ   ี
                                                                       ั
                                         ํ
                                                                                       ิ
                                                                           
                                  ็
                                         
                   สนุกสนานยังไงกคงจะได”
                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77