Page 209 - เมืองลับแล(ง)
P. 209

ึ่
               เวียงพิไชยลับแลงไจยเข้านอนเวียงสวรรคโลกหมายสู้เสิกเจ้าฟ้าพระเนรศ ครั้งนั้นหมื่นคำกองบ่ใคร่ยอม จง
               บอกอุบายกลเสิกว่าชาวลับแลงไจยมีใข้ต้องจมห่าระขาดกวาดเวียง แลสั่งชาวเวียงละบ้านหนีเวียงขึ้นลี้ยังง่า
               ดอยม่อนสูง พญาพิไชยมาหันก็สั่งเผาอารามพิหารใหญ่น้อยเพื่อจักม้างภัยแลกวาดเทครัวชาวคนโยนม่อนไท ้

                                                                                ั
               ตามเขตนอกเวียงไปได้ ๑๐๐ ครัว ขึ้นแต่งเวียงสวรรคโลก สองพญาข้าเมาบ่ต้งในธัมม์กำพระเจ้า ด้วยหลงมัว
                                                                                      ี
                                                                                                      ึ
               เมาในอบาย ออกใจว่าเข้ารีดม่านแล้วจักอยู่ดีกินหวาน แลตัวปุดคอฝูงชาวเจียรจาฆ่าเสยเจ้าฟ้าพระเรศรจงยก
               กินเวียงแลกุมเอาสองเถ้าพญานั้นฆ่าเสีย พ้อยหลังสองพญาตายวำหน้า เจ้าหมื่นคำกองก็สั่งพลจาวฝงทงหลาย
                                                                                                    ั้
                                                                                                 ู
               ลงดอยเข้าแต่งเวียง แลเฟ่งส่งต้นหมากคำขึ้นถวายเจ้าฟ้าก็มีนั้นแล

                       รอดปีดับยี่ จุลศักราชได้ ๙๔๗ ตัว พุทธศาสนาได้ ๒๑๒๘ ปีข้าว ควายอ้ายยี่บุนเกิดลูกตายสามขา

               สองหัว ตกขึดจา อี่บัวดี ลูกน้อยหวันย่าเบ็งวันลักเหล้นชู้กับธุเจ้าวัดบุปฝาอารามสวนดอกไม้สัก ฟ้าผ่าไหม้

               พิหาร บนดอนม่อนป่าสัก เหลือแต่โขงพระเจ้าครั้งแต่ส้างยังนางสรีปิมปาแลนางสุคันธาเทวีเจ้า เพื่อจักยกถวาย
                                                                                                 ่
               ยายบุญส่งไปเถิงยังเถ้าเจ้าพญาหมื่นด้งผู้ลุง ว่าเจ้าผัวนั้น เลยบ้าใบ้ตกใส่ยังข่วงอบายหลงไหลในกำสอนั้นชะแล
               ยามนั้น บ้านเวียงบ้าใบมัวเมา ผีป่า กละยักษ์หลวงเข้าแวดสิงเวียง เตวดาอารักษ์หลักมั่นหนีละโฮงคำ น้ำแม่

               ไหลท่วมดอยพังบ้านเรือนหอโฮงเตพ่ายสระหนองดินมูน ช่างเวียงก็พากันปลูกข้าวกล้าในดินหนองดอนมูนนั้น
               ตกขึด ข้าวกล้าอัปรีกินบ่ลำ พระเจ้าเชียงใหม่ในกุมม่านยกพลเศิกมาหมายกินสรีโยธิยาเวียงใต้ กองเสิกพระญา

               ม่านเชียงใหม่เข้ามาตีเวียงกวาดเอาเขากลาปลาหลายแลคนชายใหญ่หน้อยด้วยว่าจักเอาเป็นข้ากองเศกพลเศก
                                              ้
                                                                                                        ิ
                                                                                                  ิ
                                                 ้
               หมู่ม่าน ก็พากันจับต้อนชาวเวียง กันคนใดเจ็บไข้ได้ยาก กันคนได้เถ้าหนานำ กันคนใดเป็นละอ่อนน้อยกำมีด
               แลกำพร้าดาบบ่ได้ จุ่งจักละไว้ แลยู้ฆ่าลางพ่องก็ตำใส่ครกมอง ลางพ่องก็มัดโจ่งลงน้ำ ลางพ่องก็จำขังหื้ออด
                                                                                                        ้
               ตายฝ่ายหมู่พลเศิกชายหาญชาวโยนเชียงใหม่ในกุมม่านนั้น แลหันทุกขกัมม์ตัวหน้าบ้าใบ้ ก็มีใจสลดหดเสา
               ด้วยว่าหมู่เชื้อเครือโยนสืบมาแต่หนหลัง ก็มีใจเคียดแค้นโกธาหมู่พลเศิกจาวม่าน แต่งลักกุมผ้าห่มหน้าปิดตัว
                                                                ้
                                                                                 ั
                                                                                           ุ
               ออกฆ่าสู้หมู่จาวม่านตายต่อนัก กาละนั้น หมื่นคำกองตนเจาก็ม้างตายละ เวียงลบแลงไจยทกขตะบ่ใสหมองขี
               น้ำตามีหนองหน้า ฝูงชาวข้ายากไร้ เป็นบ้านปุเวียงพ่ายนั้นชะแล

                                                                                                    ี
                       กันกองเศิกเวียงพิงคนทีเชียงใหม่พระเจ้าม่านกวาดคนแลข้าวครัวรวมทั้งหลายลงใต้หมายเอาตเวียงไธ
                                                                                               ้
               ยนั้นกลับ ต้องกลเศิกพระญาเจ้าฟ้าเนรศแตกพ่ายพลเศิกชาวลับแลงไจยหนีตายแตกม้างลักหลาคืนสู่เวียง มี
                                                                                                        ิ
                                                                                   ้
               เจ้า สองเรือนผู้ลูกหมื่นคำกองเป็นเกล๊า จึ่งจัดแต่งดาเวียง วัดใดห่างเส้าจมหายบ่ดีสางคืนก็เตรื้อเอาหมะหินดน
               กี่มาถมแต่งส้างเวียงและพิหารอารามใหญ่น้อย ขึ้นปีกดเม็ด จุลศักราชได้ ๙๕๒ ตัว ศาสนาล่วงได้ ๒๑๓๓ ปี
               พญาเจ้าเนรศขึ้นนั่งเวียงใต้ศรีโยธียามีใบท้องตราบอกตั้งเจ้าหนานสองเรียน บุตรเจ้าหมื่นคำกองแลนางแก้วชอ
                                                                                                        ่
                                                                                                   ้
                                                                                           ์
                                                                                                         ั้
               เทวีขึ้นกินเวียงลับแลงไจย แลยกเวียงขึ้นแก่พญาพิไชย ปีนั้น เจ้าสองเรือนได้ทะรงเถิงยังองคสังฆาธุเจา แลตง
                                                                                                     ิ
               ราชวัตรฉัตรตุง ส่งสืบชะตาเวียงตามแนวไจยมังคลาสถานตามรีตเดิมออนก่อนหนเจ้าพญาตนเกลาเจาตโลกะ
                                                                                                ๊
                                                                                                   ้
               ราชาฟ้าฮ่าม แลตั้งข่วงพิธีใหว้สาแต่งขันน้ำขะมิ้นส้มป่อยดอกสาระปีใบแหน่ง ข้าวของโภชนังมังสาออกสระ
                                             การวิเคราะห์วรรณกรรมเมืองลับแล
                                                        หน้า ๕๙
   204   205   206   207   208   209   210   211   212   213   214