Page 213 - เมืองลับแล(ง)
P. 213

เนื้อความใน “ตำนานพระเจ้ายอดคำทิพย์”  ฉบับที่ ๒


                                                      ตำนานฉบับเก๊า
                                             พระเจ้ายอดฅำติ๊บ วัดลบแลง (หลวง)
                                                                ั

               เขียนที่ วัดท้องลับแล



                                                                                                        ่
                       ธัมม์เมืองเหนือผูกนี้ได้มาแต่ปี พ.ศ. ๒๕๐๗ คราวที่นายไทย นางทอง แก้วพูลปกรณ์ ได้มาบูรณะแทน
               พระจุเจ้าในพระอุโบสถของวัดท้องลับแล ความว่า ธัมม์ผูกนี้ห่อไว้ด้วยผ้าจีวรเก่าๆ วางไว้ใต้ฐานของ

               พระพุทธรูปประธานในพระอุโบสถ สภาพค่อนข้างผุยุ่ยแตกหัก แต่ยังพออ่านความได้ ลองอ่านดูเห็นว่าเป็น

               เรื่องจริงเกี่ยวกับชื่อและประวัติของพระพุทธรูปองคประธานในอุโบสถแตออกจะเป็นแนวอภินิหารเกินจริงไป
                                                                            ่
                                                          ์
                                                              ี่
               เสียหน่อย แต่ก็พอจะสืบความได้ว่าเกี่ยวข้องกับตำนานทคนโบราณของบ้านลับแลงมักจะศรัทธากราบไหว้นั่น
                                                       ื่
                                                                                                        ี
                                                           ี
                                                                                                  ่
                                                         ี่
               ก็คือ เจ้าฟ้าฮ่ามกุมาร แต่ในธัมม์ผูกนี้กลับเป็นชอทเขยนเพิ่มออกไป นัยว่าจะเกี่ยวข้องกับกษัตริย์แตครั้งอดต
               ซึ่งตัวอาตมาภาพก็คงต้องทำการศึกษากันต่อไป เหตูด้วยว่าไปใคร่จะมีความรู้ในเรื่องดังกล่าวมากนัก ดงนั้นจง
                                                                                                    ั
                                                                                                         ึ
               ได้ให้ความคิดเห็นจากพระอุปัชฌาย์ของอาตมาคือ พระครูธรรมฐี  วัดป่าเจดีย์คีรีวิหาร ซึ่งท่านได้ให้ความ
                                              ี่
               คิดเห็นว่าคงเป็นเรื่องเก่าแต่โบราณทบอกข้อมูลยาก แต่ขอลองอ่านดูก่อนครบกำหนดหนึ่งเดือน  อาตมาภาพ
               จึงไปขอรับคืน ท่านพระครูเล่าว่าเป็นเรื่องราวที่น่าอัศจรรย์ยิ่งนักสมควรไดคัดลอกและรักษาไว้ อาตมาภาพจง
                                                                                                         ึ
                                                                            ้
               คิดที่จะคัดลอกและแปลธัมม์พื้นเมืองผูกนี้ไว้ แต่ก็ลืมด้วยภาระงานที่มีมากขึ้น จนกระทั่งได้มีโอกาสแปลจน
               เสร็จในวันขึ้น ๘ ค่ำเหนือ ๑๑ เดือน ๓ ไทย พ.ศ. ๒๕๒๔ ด้วยสติปัญญาอันน้อยจึงอาจต้องขออภัย หากมีผด
                                                                                                        ิ
               หรือตกหล่นไปบ้างด้วยเฉพาะสังขารกับทั้งสุขภาพที่ไม่เอื้ออำนวย ด้วยมีแนวคิดว่าหากเนื้อความในธัมม์
               พื้นเมืองผูกนี้มีความจริงก็จะเป็นการดีต่อบ้านลังแลงที่จะได้สืบรู้ความเป็นมาของแหล่งที่อยู่ตน แต่หาก

                                      ั
                                                                                                  ั
                                                                         ู
                                                         ิ๊
               เนื้อความในธัมม์ตำนานฉบบเก๊า พระเจ้ายอดคำตบ วัดลับแลงหลวงผกนี้ เป็นเรื่องเหลวไหลก็จงสดบหูหมาย
               เอาเป็นพุทธนิยายเพื่อขัดเกลาอบายกิเลสในใจเสียเถิด และหากตังอาตมาภาพได้ล่วงลับดับสังขารไปแลว
                                                                                                        ้
               หากศิษยานุศิษย์คนใดในใจใคร่จัดพิมพ์หนังสือประวัติของอาตมาภาพในงานศพก็ขอให้พิมพ์ธัมม์ผูกนี้ไดด้วย
                                                                                                      ้
               จักเป็นประโยชน์ยิ่ง

                                                                                      พระครูธรรมเนตรโสภณ



                                                                                          (บุญธรรม  มาอาจ)
                                                                                        เจ้าคณะอำเภอลับแล





                                             การวิเคราะห์วรรณกรรมเมืองลับแล
                                                        หน้า ๖๓
   208   209   210   211   212   213   214   215   216   217   218