Page 253 - เมืองลับแล(ง)
P. 253
เนื้อความที่ ๒๔
จึ่งแต่งหาญฅำลือ แลหาญคงเสนกุมเวียง แลหื้อขึ้นแก่เวียงเชียงชื่น ตกแก่เจ้าหมื่นนคร จากนั้นตน
พระญาก็ขึ้นหลังช้างเบิกพลขึ้นเวียงคณที
เป็นการกล่าวถึงพระญาติโลกราชได้รับสั่งให้หาญคำลือกับหาญคงแสน ดูแลเวียงลับแลงไชย และให้
อยู่ในกำกับราชการของหมื่นด้งนคร ผู้เป็นเจ้าเมืองเชลียง (เชียงชื่น)
เหตุการณ์นี้ควรตรงกับ พ.ศ. ๒๐๐๔ ปีมะเส็ง ที่พระราชพงศาวดารกรุงเก่า ฉบับหลวงประเสริฐฯ ได ้
ั
บอกว่า “พญาชเลียงนำมหาราชจะมาเอาเมืองพิษณุโลก เข้าปล้นเมืองเป็นสามารถ มิได้เมือง แลจึงยกทพ
เปรอไปเอาเมืองกำแพงเพชร เข้าปล้นเมือง ๗ วัน มิได้เมือง แลมหาราชก็เลิกทัพคืนไปเชียงใหม่” ส่วนตำนาน
พื้นเมืองเชียงใหม่ได้ยกทัพมาจากเมืองเชียงใหม่ พระญาชะเลียงมีใจกลัวริพลศึกจึงขอเป็นไมตรี พระญาเชลยง
ี
้
ั
้
ั
ได้ชักชวนทัพลานนาลงมาตเมืองปางพล (กำแพงเพชร) แต่ไม่สามารถเอาเมืองปางพลไดจึงถอยทพกลบมายัง
ี
เมืองชะเลียง แล้วให้พระญาเชลียงครองเมืองเชลียงดังเดม แล้วยกทัพหลวงกลับเชียงใหม่ โดยให้หมื้นด้งกับ
ิ
45
ล่ามหมื่นเวียกอยู่รั้งเมือง” คือคอยสังเกตการณ์พระญาเชลียงและป้องกันทัพของฝ่ายอโยธยา
เนื้อความที่ ๒๕
ี
วันนั้นถัดมารอดเถิงปีกาบสะง้า จุลศักราชนับได้ ๘๓๖ ตัว นับศาสนาล่วงได้ ๒๐๑๗ ปีข้าว อี่บัวเมย
ั
อ้ายหนานตาดชาวเมืองลับแลงไจยได้ถูกเสือไฟตาบ่แตกมาตว แลเสี้ยงป้อนหื้อนมจากเต้าสองถันลูกเสือ
ไฟตัวกล้าดูดกินน้ำนม แลขบกัดหัวนมอีบัวปุด แลขบคอกินตายเหตุตกขึด แลเจ้าหมื่นด้งตนเฒ่าถก
ู
ประหาร ด้วยเหตุว่าพระญาติโลกะราชาฟ้าฮ่าม ต้องตู้สังฆะม่านธุเจ้า แลฟังคำล้อนางแม่มกหอน้อย
ุ
์
ื
ั
ั
ชายา แลตกขุมอบายตวกมมแต่ปังหลัง หนุนส่งจึ่งปลงโทษท้าวขุนเรืองธิราชาโอรส นางเมองเชียงชื่น
อกสันขวัญหนี โขดเคียดหรทัยใจขึงด้วยผัวมันตายวำหน้า จึ่งได้เวนคืนเมืองแก่พระญาเมืองไธยตนเป็น
ิ
ใหญ่ทรงธัมม์แลบอกสั่งญาติวงศานับหมายมีเถงท้าวพญาขุนหาญฅำลือ แลหาญคงเสน แลสองนางเทว ี
่
้
ลูกหล้า ล้วนชาวเวียงลับแลงไจยจุ่งยอขันแตงดาต้นหมากเงิน หมากฅำ ยอขอขึ้นเวียงไธย นับแตไดมา
่
นั้นเวียงลับแลงไจยแก้วกว้างก็ขึ้นกับเวียงไธยใต้สืบมา
เป็นการกล่าวถึงเมื่อปีกาบสะง้า จุลศักราช ๘๓๖ คือ ตรงกับปีมะเมีย พ.ศ. ๒๐๑๗ ได้พรรณนาถึง
ั
ี้
เหตุการณ์ที่ไม่เป็นมงคล คือ “อี่บัวเมียอ้ายหนานตาดชาวเมืองลับแลงไจยไดถูกเสอไฟตาบ่แตกมาตว แลเสยง
ื
้
ป้อนหื้อนมจากเต้าสองถันลูกเสือไฟตัวกล้าดดกินน้ำนม แลขบกัดหัวนมอีบัวปุด แลขบคอกินตายเหตุตกขึด”
ู
45 ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ ฉบับ เชียงใหม่ ๗๐๐ ปี, ๒๕๓๙, หน้า ๗๑ - ๗๒.
การวิเคราะห์วรรณกรรมเมืองลับแล
หน้า ๑๐๓
