Page 292 - เมืองลับแล(ง)
P. 292

๑.๗  ออกพระนามว่า “พระเปนเจ้าติโลก” จำนวน ๒ ครั้ง

                       ๑.๘  ออกพระนามว่า “พระเปนเจ้าติโลกราชะ” จำนวน ๗ ครั้ง
                       ๑.๙  ออกพระนามว่า “พระญาติโลก” จำนวน ๓ ครั้ง

                       ๑.๑๐  ออกพระนามว่า “พระญาติโลกราชะ” จำนวน ๔ ครั้ง

                       ๑.๑๑  ออกพระนามว่า “เจ้าเหนือหัว” จำนวน ๑ ครั้ง
                       ๑.๑๒  ออกพระนามว่า “พระเปนเจ้า” จำนวน ๒ ครั้ง

                       ๑.๑๓  ออกพระนามว่า “เจ้าท้าวล้านนา” จำนวน ๑๒ ครั้ง

                       ๑.๑๔ ออกพระนามว่า “ท้าวล้านนา” จำนวน ๑ ครั้ง


                       ๒.  หนังสือ ชินกาลมาลินี หรือ ชินกาลมาลีปกรณ์ นิพนธ์โดยพระรัตนปัญญาเถระ เมื่อ พ.ศ. ๒๐๖๐

               เป็นภาษาบาลี ระบุพระนามว่า


                            ภาษาบาล  ี                             ภาษาไทย (คำปริวรรต)


                        ๑  พิลกราชา                                พญาพิลกราช, พระเจ้าติลก

                        ๒  สิริธมฺมจกฺกวตฺติพิลกราชาธิปราชา        สมเด็จพระเจาธรรมจักรวรรดิพิลกราช, พระ
                                                                              ้
                                                                   เจ้าสิริธรรมจักรพรรดิติลกราชาธิราช
                        ๓  สิริธมฺมจกฺกวตฺต  ิ                     พญาสิริธรรมจักรพรรด  ิ

                        ๔  พิลกราชาธิปต  ิ                         พญาพิลก(ธิบดี), พระเจ้าติลกราชาธิบด  ี

                        ๕  พิลกราชาธิราชา                          พญาพิลก(ธิราช) , พระเจ้าติลกราชาธิราช

                        ๖  สิริธมฺจกฺกวตฺติพิลกราชินิ              พญาธรรมจักรวรรดิพิลกราช, พระเจ้าสิริ
                                                                   ธรรมจักรพรรดิติลกราช

                        ๗  พิลกราช                                 พญาพิลกราช, พระเจ้าติลก

                        ๘  พิลกปนตฺตาธิราชา                        พญาพิลกปนัดดาธิราช, พระเจ้าติลก
                                                                   ปนัดดาธิราช (คือ พระญาแก้ว)



                       ๓.  พงศาวดารเมืองเงินยางเชียงแสน ระบุไว้ว่า “พระยาอติโลกราช” และ “พระยาหลวงเมืองสาด”
               (อ้างใน ประชุมพงศาวดาร ภาคที่ ๖๑ : หน้า ๑๗๙ - ๑๘๓)



                       ๕.  จารึก พย. ๔๕ จารึกสมเด็จพระราชาอโศกราช อักษรฝักขาม พ.ศ. ๒๐๒๑ วัดศรีโคมคำ จังหวัด
               พะเยา ใช้คำว่า “ทงัสเดจพรราชาอโสกราชผูเปนเจา” คือ ทั้งสมเด็จพระราชาอโสกราชผู้เป็นเจ้า



                             มหาสรีธัมมติโลกราชะ : ติโลกราชกับอำนาจเหนือดินแดนเหนือล่าง


                                                         หน้า ๔
   287   288   289   290   291   292   293   294   295   296   297