Page 433 - เมืองลับแล(ง)
P. 433

กล่าวโดยสรุปแล้ว เจ้าหมื่นด้งนครมาครองเมืองด้ง (บริเวณ ตำบลบ้านตึก อำเภอศรีสัชนาลัย

               จังหวัดสุโขทัย) พ.ศ. ๒๐๐๒ – ๒๐๐๔ ได้ ๒ ปี ได้มาเป็นเจ้าเมืองเชลียง – เชียงชื่น (เมืองศรีสัชนาลัย)
                                                                                     ้
               พ.ศ. ๒๐๐๔ – ๒๐๑๗ เป็นเวลา ๑๓ ปี รวมแล้วเจ้าหมื่นด้งนครมาปกครองเมืองดงและเมืองเชลียง (เชียง
               ชื่น) ทั้งหมด ๑๕ ปี




               ๑๔. บทบาทของนางเมืองหมื่นด้งนคร



                      หลังจากการสิ้นไปของหมื่นด้งนคร ยวนพ่าย โคลงดั้น ได้กล่าวถึงบทบาทของนางเมืองไว้ในโคลงบทท  ี่
                    1
               ๑๒๕   ว่า

                                     ๏ บัดนั้นเชียงชื่นเศร้า      ศรีสาว  แลนา

                                     นางหมื่นนลเมืองสวน           ตอกดิ้น

                                     พลเมืองทังเมืองชาว           เชียงใหม่  นั้นนา
                                     ประจากเจ็บเพียงหวิ้น         หว่าแด



                      เมื่อชาวเชียงชื่นทราบข่าวการถึงอนิจกรรมของหมื่นด้งนครก็อาลัยเป็นที่สุด  นางหมื่นนลเมือง
               (ภรรยาหมื่นด้ง) ฟังข่าวแล้วเหมือนถูกตีจนดิ้น ก็ร้องไห้คร่ำครวญเป็นการใหญ่ ชาวเมืองเชียงชื่นและชาวเมือง

               เชียงใหม่ (รวมถึงเมืองนครเขลางค์) ก็เจ็บดั่งตนถูกฆ่าเช่นเดียวกับหมื่นด้งนคร โคลงบทนี้ทำให้เห็นว่าหมืนด้ง
                                                                                                      ่
               นครเป็นที่รักของชาวเมืองทุกเมืองรวมถึงทหารหาญที่ร่วมออกศึกร่วมกันมา
                      คำว่า “นล” (ภาษาบาลี) แปลว่า “ดอกบัว” และในภาษาไทยเหนือ (ล้านนา) ยังพบการใช้คำว่า

               “พ้าน / ป้าน” แปลว่า “ดอกบัวสาย”   อีกด้วย  จึงพ้องกับชื่อของนางเทวีหมื่นด้งนครใน ตำนานพระเจายอด
                                               2
                                                                                                     ้
               คำทิพย์ คือ “นางอั้วป้านคำ” ที่หมายถึง ลูกสาวคนที่ ๕ ของครอบครัว ในความเชื่อของวัฒนธรรมลุ่มน้ำโขง
               คงจะเชื่อว่าลูกสาวคนที่ ๕ ของครอบครัวควรจะได้เป็น “ชายา” หรือ “นางพญา” ของเมืองอื่น ดังที่ปรากฏชื่อ

               นางอั้วคำคอนเมือง ธิดาเจ้าเมืองเงินยาง ใน ตำนานท้าวฮุ่งท้าวเจือง, นางอั้วมิ่งจอมเมือง พระชายาของเจ้าลาว

               เมง คือ เป็นพระราชมารดาในพระญามังรายหลวง แห่งล้านนา, นางอั้วเชียงแสนและนางอั้วสิม พระชายาใน
               พระญางำเมือง แห่งพะเยา





                      1  ฉันทิชย์  กระแสสินธุ์, ๒๕๑๓, หน้า ๑๘๕.
                      2  อุดม  รุ่งเรืองศรี. สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคเหนือ. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทย
               พาณิชย์, ๒๕๔๒, หน้า ๔๖๕๙.

                                     เจ้าหมื่นด้งนคร : ผีอารักษ์ และมายาคติทางประวัติศาสตร์

                                                        หน้า ๔๙
   428   429   430   431   432   433   434   435   436   437   438