Page 517 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 517
พยัญชนะ ๒ หมู่ข้างต้นนี้ ใช้ประโยชน์ในการอ่านออกเสียงสำเนียงเมื่อไปผสมกับสระ ทั้งนี้เป็นเพราะ
หลักไวยากรณ์มอญกำหนดไว้ว่า พยัญชนะอโฆษะออกเสียงเบา พยัญชนะโฆษะออกเสียงหนัก เมื่อผสม
กับรูปสระแล้ว จะต้องออกสำเนียนแตกต่างกัน
(แบบเรียนหนังสือภาษาโบราณ, ๒๕๕๓ น. ๒๙-๓๑)
๓.๒ อักษรขอม
ั
่
เป็นรูปอักษรของไทยแบบหนึ่ง มีใช้ตั้งแต่แตสมัยสุโขทย เขียนได้ทั้งภาษาบาลและภาษาไทย ปรากฏ
ี
หลักฐานรูปอักษรขอมไทยครั้งแรกในจารึกวัดป่ามะม่วง พ.ศ. ๑๙๐๔ (เลขที่ สท.๔) ใช้อักษรขอมและบาล ี
และจารึกวัดป่าแดง พ.ศ. ๑๙๔๙ (เลขที่ สท.๖) ใช้อักษรขอมกับภาษาไทย การใช้อักษรขอมบันทึกเรื่องราว
ต่าง ๆ ยังคงปรากฏสืบมาจนถึงปัจจุบัน
ลักษณะของรูปอักษรขอมที่ปรากฏในเอกสารโบราณประเภทต่าง ๆ พบหลักฐานในปัจจุบันมี ๓
ลักษณะ คือ
๑. อักษรขอมบรรจง หรือที่นิยมเรียกกันทั่วไปว่า อักษรขอม เป็นลักษณะรูปอักษรที่เขียนเพื่อรักษา
แบบฉบับ
การศึกษาเปรียบเทียบสมมุติฐานเมืองซาก (ทราก) ฯ
หน้า ๓๑
