Page 522 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 522
๓.๓.๑.๓ สระพิเศษ เป็นสระที่มีวิธีใช้เหมือนกับสระจมหรือสระผสมทุกประการ ใช ้
ผสมพยัญชนะได้ทั้งภาษาบาลีและภาษาไทย มีทั้งหมด ๘ ตัว ดังนี้
เ- แ- ไ- โ- เ-า เิิ -า -ํา -
เอ แอ ไอ โอ โม เอา อำ อัง
ตัวอย่าง
ิ ไ- เช่นคำว่า ไพไหนฯิ อ่านว่า ไปไหน
ข้อสังเกต รูปสระบางตัว เมื่อใช้ผสมกับพยัญชนะ มีการเปลี่ยนรูปและตำแหน่ง ซึ่งผู้ศึกษาควรจำเป็น
พิเศษดังต่อไปนี้
สระ โ- นิยมใช้เขียนทั้งภาษาไทยและภาษาบาล เช่น โวหานฯิอ่านว่า โวหาร
ี
เิา นิยมใช้เขียนภาษาบาลี เช่น พุเทธฯาิอ่านว่า พุทฺโธ
ไ- มีเพียงตัวเดียวใช้ได้ทั้ง ไ-ิและ ใิเช่น ไบไม้ิอ่านว่า ใบไม้
เิา ใช้แทน เ-า ในภาษาไทย เช่น เม้าเห ้ลฯฯา อ่านว่า เมาเหล้า
ฯฯาฯ เรียกว่า อาใหญ่ นิยมใช้กับพยัญชนะ ๕ ตัว คือ คาฯิทาฯิธาฯิบาฯิวาฯ
สระ ระฯ เรียกว่า ร หรือ ระวง (ระโฮง) เป็นเชิงของพยัญชนะ ร ใช้นำหน้าพยัญชนะอื่นเสมอ
เช่น พรฯพุทธฯเจ้า ิอ่านว่า พระพุทธเจ้า
อํ ลดรูปเป็น ิเป็นตัวแทน อังหรือนิคหิต เช่นคำว่า พุทํธฯิ(พุทฺธํ) ธมํมฯิ(ธมฺมํ) สํฯฆํิ
(สงฺฆํ) เป็นต้น
งฯ
ถ้าตัวสะกดเป็น งิรูปเสียงก็เป็น อํ เช่นเดียวกัน เช่นคำว่า สํ งฯเกตฯิ(สังเกต) บเก ฏฯิ(บังเกิด)
เป็นต้น
บางครั้งใช้ » เรียกว่าไม้กั้งไหล แทน อัง เช่นคำว่า สํฯฆํิ(สงฺฆํ) สํฯเฆาิ(สงฺโฆ) เป็นต้น
สระ รฤิฤ ใช้เขียนคำที่มาจากภาษาบาลีสันสกฤต เช่น รฤกสฯฯิ(ฤกษ์)
ิ
้
สระ ิสระเอา รูปเขียนอย่างนี้เรียกว่า “ไม้เก๋าห่อนึ่ง” ตัวอย่างเช่นคำว่า จ ิ(เจา)
การศึกษาเปรียบเทียบสมมุติฐานเมืองซาก (ทราก) ฯ
หน้า ๓๖
